Dat ruisen bevuurde mij
De maan ternauwernood haar
eerste kwartier doorlopen, hield
zich schuil in wolk en nacht, -
tijdvogels reizen op dit uur – dit
verregaande uur van slaap of droom –
dat lichte ruisen, dat satijn,
de wind zo langs mijn slapen.
Toen ik je riep, was je meteen langszij,
de vleugels breed gedragen;
slagregens, gedonder en geraas
en lichtverblindend
of was het toch dat onweer?
Ik betwijfel of je me werkelijk zag,
zo heel ver voor de ochtend uit.
[© Marieke Nijhof. Ik vond het terug in mijn gebladerte zonder er ook maar een ogenblik aan te twijfelen dat het niet van mijn hand was. Met excuses voor wie ik op het verkeerde spoor zette. Tekening van Alfred Kubin, “Every night we are haunted by a dream”, 1902.]
De maan ternauwernood haar
eerste kwartier doorlopen, hield
zich schuil in wolk en nacht, -
tijdvogels reizen op dit uur – dit
verregaande uur van slaap of droom –
dat lichte ruisen, dat satijn,
de wind zo langs mijn slapen.
Toen ik je riep, was je meteen langszij,
de vleugels breed gedragen;
slagregens, gedonder en geraas
en lichtverblindend
of was het toch dat onweer?
Ik betwijfel of je me werkelijk zag,
zo heel ver voor de ochtend uit.
[© Marieke Nijhof. Ik vond het terug in mijn gebladerte zonder er ook maar een ogenblik aan te twijfelen dat het niet van mijn hand was. Met excuses voor wie ik op het verkeerde spoor zette. Tekening van Alfred Kubin, “Every night we are haunted by a dream”, 1902.]
10 opmerkingen:
Een meest tedere en zo positief geladen aanraking, een geschenk van weer en droom samen in een nieuwe nacht..héél mooi:)
Liefs,
Danny
...een beven, een trilling, een stotterend woord als de zacht wiegelende wind, die je ten diepste 'jou' laat zijn...
Maar dit is eigenlijk een groot compliment Marius, groter nog dan ik aanvankelijk dacht; - (dat je er niet aan twijfelde dat het van je eigen hand was). Hoe wonderlijk!
Ja soms willen we graag iemand op 'een spoor' zetten, maar tóch: ieder mens zit op zijn eigen spoor nágejaagd door zijn eigen dromen, eenzaam of een lange droomseconde samen met iemand...op een zich weer vervliegende vlucht...
Het échte geluk te vinden dat is de kunst; het onbevangen te benoemen en in het heldere daglicht de moed betrachten om ons hart te bevragen, want dáár klinkt het ruisen waarnaar een mens op zoek is, een mens die het lef heeft zichzelf ten volle aan te kijken en de heilzame plek te vinden waar de ánder woont.
hoe mooi en wonderlijk inderdaad-
en toch ook vanuit het zelfde spoor dus:)
liefs
Danny
@ Marieke: héél mooi!
En ja, ieder heeft een eigen spoor/ pad en toch gelukkig ook ergens in tijd en ruimte een gezamelijk spoor dat verbinden mag.
Liefs Danny
Las je berichtje op mijn blog. Was inderdaad wat teruggetrokken. Zo druk met het schrijven van alweer een nieuw boek. Zal mijn leven beteren (lees: meer blogs ;-)). Blij te zien dat jij nog steeds van die mooie dingen post.
Ik hoop zo lieve Marius, dat jij je eigen pad nog lang bewandelen mag. En er geluk op vindt...
geweldig. ik zocht ooit eens naar het origineel van een liedje, tot m'n band me eraan herinnerde dat 't m'n eigen nummer was #gekte ; )
goed weekend nog, marius! =)
Sluit me graag aan bij Danny's mooie commentaren.
(o.t. rond deze tijd las ik nog iets inspirerends : http://www.spiritualiteit.net/alexpot_sluimerendlicht.htm )
Een reactie posten