De indringer
Angst is een onzichtbare klemgeest,
niemand ziet dat het zweet ervan
over je voorhoofd parelt,
onder de huid, als smeltijs
over de kale schedel
waarbinnen je woont, -
midden in het leven sta je in de dood,
maar meestal ben je er gerust op
dat het van jou mijlenver vandaan is, -
in angst bestaat geen geruststelling;
denk dat de pijn de bron is, maar het zou ook
andersom kunnen zijn: ik ben het zelf,
ik die daar woont,
in die schedel waar van alles wordt
bedacht, vooral wat onwaar is en
zich diep naar binnendringt,
als een vreemde, een indringer die
zich met vier schroeven heeft vastgezet.
Angst schuift zichzelf
in het gebladerte van mijn ziel;
het wordt tijd dat ik hier wegga.
[© MN; Photo “The crow” by Simon Cederquist.]
Angst is een onzichtbare klemgeest,
niemand ziet dat het zweet ervan
over je voorhoofd parelt,
onder de huid, als smeltijs
over de kale schedel
waarbinnen je woont, -
midden in het leven sta je in de dood,
maar meestal ben je er gerust op
dat het van jou mijlenver vandaan is, -
in angst bestaat geen geruststelling;
denk dat de pijn de bron is, maar het zou ook
andersom kunnen zijn: ik ben het zelf,
ik die daar woont,
in die schedel waar van alles wordt
bedacht, vooral wat onwaar is en
zich diep naar binnendringt,
als een vreemde, een indringer die
zich met vier schroeven heeft vastgezet.
Angst schuift zichzelf
in het gebladerte van mijn ziel;
het wordt tijd dat ik hier wegga.
[© MN; Photo “The crow” by Simon Cederquist.]
En dan lees ik Jan van Nijlen (hij werd 80 jaar meen ik):
"Zolang ik jong was vreesde ik niet de dood,
ik riep, in wanhoop, vaak om zijn bezoek,
nu dat ik weet dat hij me roept en zoekt,
vrees ik de ontmoeting met die bedgenoot."
14 opmerkingen:
Wow.
Vluchten van jezelf Marius?
Angst, het popt op de meest onvoorstelbare momenten op. Maar het zakt ook weer weg evenals de golven in de oceaan van gedachten.
Als we het maar niet met alle geweld willen verdringen, evanals alle andere gedachten. Ieder moment is anders, kijk ernaar, zie dat het op andere momenten weg is, maar het kan vreselijk zijn en de angst kan eeuwig lijken te duren.
Je beschrijft het weer zo doorleeft en krachtig.
Het komt vaker voor bij mensen die zich met meditatie bezig gaan houden. Daarom is goede begeleiding erg noodzakelijk.
Angst heeft vele verschijningsvormen en kan zich op een sluwe manier vermommen.
Op mijn weblog ervaar ik vaak dat mensen ergens op reageren vanuit eigen angst...Zo "lees" ik jou vaak weer heel anders dan dat anderen jou "lezen".
Mediteren ga ikzelf ook weer oppikken, med. naar innerlijke rust.
Vriendelijke Groet!
Het mooie van jouw creaties: ze vormen zich naar de persoon die ze leest. Voor mij dus heel herkenbaar, op mijn eigen manier. Mooi triest en waar en toch on-ontsnapbaar.
soms Marius als ik mediteer moet ik stoppen omdat de angst me zo naar de keel grijpt..........toch helpt het..om er naar te kijken en dan weg te zien vloeien.
Love you!
met 4 schroeven in je schedel..
ik hoef er niet veel voor te doen om daar een beeld bij te hebben, brrr
als iets vastzit dan kun je het ook weer losmaken, toch?
> Joo: mijn chirurg (die ik in juni vorig uit ongerustheid weer bezocht) zei, behalve dat het een technisch hoogstandje is): "Niemand zal het wagen nog ooit aan je nek te komen. Een dwarslaesie zou het gevolg zijn." En die schroeven gaan nooit meer weg, ik heb geen atlas meer. Maar het is ook zoals Elly schreef, het zakt ook weer weg, de angst heeft als het ware een eigen getijdenboek.
.
Angst spreekt vele talen.
Ik ken ze alle.
Ben meertalig bang
voor de dood.
Soms nog meer voor het leven.
Uvi
http://www.youtube.com/watch?v=0v2tAWLgBjI
angst is een raar iets marius,
ik heb er enkele "gehad" kan ik nu zeggen,
maar ze verlammen je, nu ga ik naar het bos al weet ik dat mijn moordenaar daar staat, ik laat me door niets of niemand nog tegenhouden.
en dat geeft een supergoed gevoel.
xxx
prachtig stuk. angst zit in ons allemaal, zij het in een ieder in andere mate. zelf ken ik pas de laatste jaren echt angst, de angst om te verliezen, de angst om achter te moeten laten, wat voelt als in de steek laten.. angst loslaten is m.i. de dapperste prestatie die een mens ooit neer kan zetten. of, nu ik erover denk, misschien is juist leven met angst wel de grootste prestatie van de mens.
Met angst valt geen pact te sluiten Marius en het pad van vrees ligt bezaaid met struikelblokken, maar dat is geen nieuws voor jou!
Ja, je moet hier weg uit dit huis waar de angst met de muren is vergroeid en het schreeuwen over de vloeren verspreidt. Dit huis op zoveel pijn gegrondvest en waar verdriet de lakens uitdeelt.
Breek de onwaarheid open en weerleg de schijnvertoningen in je gedachtengangen.
Wees niet bang om te gaan er ís geen afgrond, géén doolhof, er is géén groter leed dan dat van toen tot nu...
Maak je uit de voeten met al wat je wérkelijk van waarde is en breng je ziel in veiligheid. Laat het spookhuis aan zichzelf ten prooi.
Er is nog zoveel zachtere tijd...je bént het zelf, -zoveel zachter- wees niet bang.
Ik ben niet bang voor de dood. Het is een gegeven wat we allemaal mee zullen maken. Het is puur de mogelijkheid van de mens om na te dneken over wat we voelen dat we er bang voor zijn.
Als het tijd is gaan we, en niet eerder.
Angst werkt verlammend, maar is ook een goed waarschuwer voor gevaar. Het mes snijdt dus aan twee kanten.
Maar jouw angst lieve Marius, is er blijkbaar eentje om te koester: je wordt er héél geïnspireerd door en beschrijft het dan ook in prachtige woorden....
oef...ik had nooit aan letterlijke schroeven gedacht..
beter niet losmaken dan maar.
warme groet, joo
Een reactie posten