De wereld en de liefde V
Wat een geluk dat het boek van Susanna Tamaro me op een onverwacht ogenblik is geschonken, met een mij onbekende lichte aarzeling of het me wel zou kunnen bekoren. ‘De stem van het hart’, deze innerlijke monoloog, heeft me diep geraakt. Hoe worden mensen tot wie ze zijn. Omdat ik de schrijfster niet kende, meende ik eerst dat het een autobiografisch boek was, zo overtuigend echt zijn de brieven in dagboekvorm geschreven. Dat het (deels) fictie blijkt, doet niets af aan de bewondering voor de wijze waarop de auteur Olga haar levensloop laat onderzoeken en vertellen. Een spirituele zoektocht. De tirannie van de huichelarij, de uiterlijkheden, de diepe teleurstelling dat een aanvankelijk werkelijke belangstelling van een man kan omslaan in niets ontziende desinteresse maar louter in een eigen obsessie voor het verzamelen van insecten, terwijl deze man, Augusto, baron en handelaar in koffie, het zeventien jaar voor zich had gehouden dat hij heel goed wist dat Ilaria de dochter was van een ander, van haar enige ware liefde, de arts Ernesto.
Het is een tragisch levensverhaal over de tijdgeest, de motieven achter de zeer moeilijke relaties, de snijdende atmosfeer van depressies en eenzaamheid en de zoektochten naar zichzelf, het leren begrijpen van het leven.
In dit boek wordt geleidelijk het doek weggetrokken over de verscheurdheid van de liefde, telkens weer, de diepe misverstanden, de misleiding en de leugens, maar dat de schuld ervoor, de verantwoordelijkheid, toch werkelijk bij jezelf ligt, hoe zwaar het milieu en de tijdgeest dat ook beïnvloeden en verdoezelen. Een Jezuïet met wie ze wandelingen maakt, vertelt haar dat ze alleen naar de stem van haar eigen hart moet luisteren en samen lezen ze de litanieën van de Russische monniken, het gebed van het hart. Leer toch luisteren naar de stem van je hart, je geweten.
Een graag gelezen geschenk dat me telkens intens bezighield.
[© MN, ‘De wereld en de liefde’. Over ‘De stem van je hart’ van Susanna Tamaro, Poema-pocket, 19de druk, 2009. De vertaling is van Rosita Steenbeek. Een juweel geschreven uir het hart, bij een kleine collage uit mijn verzameling levensbeelden.]
Wat een geluk dat het boek van Susanna Tamaro me op een onverwacht ogenblik is geschonken, met een mij onbekende lichte aarzeling of het me wel zou kunnen bekoren. ‘De stem van het hart’, deze innerlijke monoloog, heeft me diep geraakt. Hoe worden mensen tot wie ze zijn. Omdat ik de schrijfster niet kende, meende ik eerst dat het een autobiografisch boek was, zo overtuigend echt zijn de brieven in dagboekvorm geschreven. Dat het (deels) fictie blijkt, doet niets af aan de bewondering voor de wijze waarop de auteur Olga haar levensloop laat onderzoeken en vertellen. Een spirituele zoektocht. De tirannie van de huichelarij, de uiterlijkheden, de diepe teleurstelling dat een aanvankelijk werkelijke belangstelling van een man kan omslaan in niets ontziende desinteresse maar louter in een eigen obsessie voor het verzamelen van insecten, terwijl deze man, Augusto, baron en handelaar in koffie, het zeventien jaar voor zich had gehouden dat hij heel goed wist dat Ilaria de dochter was van een ander, van haar enige ware liefde, de arts Ernesto.
Het is een tragisch levensverhaal over de tijdgeest, de motieven achter de zeer moeilijke relaties, de snijdende atmosfeer van depressies en eenzaamheid en de zoektochten naar zichzelf, het leren begrijpen van het leven.
In dit boek wordt geleidelijk het doek weggetrokken over de verscheurdheid van de liefde, telkens weer, de diepe misverstanden, de misleiding en de leugens, maar dat de schuld ervoor, de verantwoordelijkheid, toch werkelijk bij jezelf ligt, hoe zwaar het milieu en de tijdgeest dat ook beïnvloeden en verdoezelen. Een Jezuïet met wie ze wandelingen maakt, vertelt haar dat ze alleen naar de stem van haar eigen hart moet luisteren en samen lezen ze de litanieën van de Russische monniken, het gebed van het hart. Leer toch luisteren naar de stem van je hart, je geweten.
Een graag gelezen geschenk dat me telkens intens bezighield.
[© MN, ‘De wereld en de liefde’. Over ‘De stem van je hart’ van Susanna Tamaro, Poema-pocket, 19de druk, 2009. De vertaling is van Rosita Steenbeek. Een juweel geschreven uir het hart, bij een kleine collage uit mijn verzameling levensbeelden.]
10 opmerkingen:
Goedenmorgen m'n Romeinse schrijver,
Ik weet niet waar uw voorgeslacht vandaan komt.
Staken ze de Rubico over of kwamen ze van Troje?
Maar onder de koepel van uw oude cijfers voel ik me (terug) thuis.
De druiven rijpen zuiders. Gisteren nog zag ik ze hangen tegen de muren van het begijnhof.
Wit en blauw. Meer ornament dan vrucht.
Maar schoon. Net of ze geschreven waren.
Mooie dag nog, Marius.
Uvi
Wat een fraaie geschriften zowel van Uvi als van jou, Marius.
Ik ga het boek zeker kopen... heerlijk vooruitzicht!
Vera
ik krijg zin om het boek te lezen na deze recensie!
leuk te zien dat je collages steeds minder foto's bevatten...
van veel naar minder en mischien wel weer naar één foto.
voor mij is het maken van collages een zoektocht binnen een thema: welke mag wel, welke niet?
een beetje schilderen met foto's eigenlijk.
Zelfs mijn interesse is gewekt. En ja, iedereen zou alleen naar zijn eigen hart moeten luisteren.
dat lijkt me heerlijk lezen Marius!
Gaat het naar omstandigheden goed met je?
Ik ben een tijdje wat afwezig geweest. Maar niet uit het oog uit het hart.
knuffel
yvette
Ik kan het alleen maar met je eens zijn. Het is een prachtig boek! Om maar een stukje ervan te citeren : " Die nacht had ik ineens iets gemerkt, en wel dat er tussen onze ziel en ons lichaam heel veel raampjes zijn; als ze openstaan, gaan daar de emoties doorheen, als ze op een kier staan sijpelen ze er met moeite door, alleen de liefde kan ze allemaal tegelijk opengooien, in één klap, als een windvlaag." - Susanna Tamaro - De stem van je hart
luisteren naar de stem van je hart.
zo moeilijk soms vooral als je heel jong bent, beinvloed door je omgeving, je opvoeding en je ratio.
maar met de jaren leerde ik, steeds beter.
je boek ga ik zoeken en lezen:))
[...- de poëzie geeft toon, klank en ritme aan liefde,....]
En ónvoorwaardelijkheid geeft Diepte aan de liefde, Marius.
Een diepte waarin men zich geborgen kan voelen, wát er ook gebeurt.
Hoe ver 'de weg' ook is, je hoeft hem nooit alleen te gaan, er is altijd iemand die je over elke afgrond heen zal dragen.
Olga's pijn is omgezet in wijsheid om liefdevol de weg te wijzen aan haar kleindochter. Op het einde van een leven komt een mens tot het wezen van de dingen. En in wezen verschilt geen mens van een ander denk ik en houden we eigenlijk allemaal van de liefde waarin zowel hoofd en hart en lichaam helemaal harmonisch samenwerken. Een mooi maar meestal onbereikbaar ideaal. Blij dat het een gepast cadeau op een goed moment was. Leesgenoegen , een mooie, soms levensnoodzakelijke afleiding in barre tijden. Wens je verder aangename leestijden. Collage : ipv het kind zou ik de mooie bloemen van de pocket geplaatst hebben.
Uvi en jij zijn aan elkaar gewaagd wat mooie teksten aangaat lieve Marius. Ik kan daar soms zo jaloers op worden, want zo iets uit mijn kroontjes- of andere pennen schudden kan ik beslist niet. Edoch, wat ben ik blij dat ik jullie ken en mag genieten van als dat fraais...
Een reactie posten