Waar is mijn eerbaar huis?
Het licht is grijs, een uur of zes, half zeven
Waarheen sleur je me,
genadeloze pijn, naar welke bossen
of grotten vlieg ik af?
Ik, de verdwaalde dichter
van verlaten oevers, word betoverd
door wilde, eenzame bossen.
Ik slaap met het hoofd in eikenbladeren,
het hart in mijn borst verbijstert, nee, niet
naar een bos, daar is geen dal met uitzichten.
Niet naar een bos, daar ga je dood.
[© MN, ‘Ik ben pijn’. Photo: “The time of flowering” by Edmondo.]
Het licht is grijs, een uur of zes, half zeven
Waarheen sleur je me,
genadeloze pijn, naar welke bossen
of grotten vlieg ik af?
Ik, de verdwaalde dichter
van verlaten oevers, word betoverd
door wilde, eenzame bossen.
Ik slaap met het hoofd in eikenbladeren,
het hart in mijn borst verbijstert, nee, niet
naar een bos, daar is geen dal met uitzichten.
Niet naar een bos, daar ga je dood.
[© MN, ‘Ik ben pijn’. Photo: “The time of flowering” by Edmondo.]
14 opmerkingen:
Ook de foto is erg mooi.
Wederom zomaar een groet.
Lieve Marius,
Nee niet naar een bos waar elk
uitzicht wordt verdonkeremaand, maar
op de hoogte ergens
waar plaats is voor je hoofd in de wolken
waar je mijmerende voeten elke gedachte
volgen tot aan de horizon en verder
naar 'thuis', zo... zou je kunnen reizen
mocht ik het voor het zeggen hebben
op mijn handen gedragen
door lichtheid van licht en nog lichter
bracht ik je naar dat huis, ware het niet
dat mijn kracht te kort lijkt te schieten
mijn adem bijkans vergaan in rivieren van
verdriet. De tocht van Dante, te ver, te bar haast
om te gaan; maar nee, ik ken geen onmacht -
op de tongen van de tijd draag ik je verder
.
marius, ik denk aan je.
sterkte.
en toch zijn het ook de bomen, die kracht schenken.
de eik, die helpt het schier ondraaglijke draagbaar te maken
de moederlijke beuk met haar schoot vanwarme koestering
de berk, de verjonger, vernieuwer
de esdoorn, die laat accepteren wat zich niet laat veranderen.
de stekelige bescherming van de hulst, die zo vol liefde is.
de taxus, die hoger laat zien, dan de lucht, de hemel.
niet sterven in het bos, maar eenworden met het leven:))
Wat mooi geschreven door Assayya.
"niet sterven in het bos, maar eenworden met het leven."
Heel veel sterkte liefste Marius!
X
Cath*
Marius
ik stuur je een stille groet.sterkte
Aansluitend bij A : en bv.Taxus die Taxol schenkt, een geneesmiddel.
Je bent pijn en toch kies je zo'n mooie kleurrijke afbeelding. Lijkt me dat je altijd duisternis en licht tesamen bent. Hoop mee dat er meer lichtere zachtere momenten voor jou mogen zijn, prachtmens.
Sterkte voor morgen in het ziekenhuis !
Lieve Marius, ik denk dat wij, je vaste lezers, morgen allemaal aan je denken en je veel sterkte wensen... (toch?)
Met lieve groeten,
Vera
Ik sluit me aan bij Vera
Sterkte en liefs
Ik sluit me aan bij Vera
Sterkte en liefs
Waarheen sleur je me, genadeloze pijn.
En wij, we kunnen niet meer dan aan je denken en meeleven en hopen dat de pijn zal verlichten en je minder pijn zult hebben inplaats van zijn.
Ik hoop dat de operatie is meegevallen en je weer zo gauw mogelijk op de plek zult zijn waar het goed voor je is.
Marius,
voor zover dit mogelijk is
leef ik met je mee.
sterkte
ria
Ik ken je niet
maar lees en voel
veel pijn in je woorden
zelfs een bos
kan je geen rust schenken
dan wens ik je
dat het leven zelf
je op een dag
de rust terug geeft
die je ergens onderweg
verloren bent....
Hoop alles is goed verlopen;
dat elke dag je in je kracht mag brengen, lieve Vriend.
Alle liefs
Danny
Een reactie posten