Meditatie XXIX
De innerlijke dialoog is als luisteren naar je eigen gebed
Toen ik vanmorgen wakker werd en zag dat het weer zo’n mooie herfstochtend was, dacht ik eraan dat oktober de maand van het zichtbare versterven is, te zien in het geleidelijke verkleuren en trage verlies van het blad, net zo lang totdat de bomen, elk soort in eigen tempo, even weer in hun naakte, kwetsbare oorsprong zijn, een stam en kale rillende takken.
Laat het de morgen zijn voor het behoud van het geloof in onze moed en wilskracht, laat in ons versterven wat blokkeert (misschien ontdekken we nog een onbekend deel van ons om te leren kennen) zodat we het leven met een eigen oorspronkelijke rijpheid tegemoet kunnen gaan. We zien het gebeuren, pluk het en druk het aan je hart, wetend dat gebeurt wat gebeuren moet.
[© MN, in de reeks meditaties. Photo: “Meditation” by Sauco.]
De innerlijke dialoog is als luisteren naar je eigen gebed
Toen ik vanmorgen wakker werd en zag dat het weer zo’n mooie herfstochtend was, dacht ik eraan dat oktober de maand van het zichtbare versterven is, te zien in het geleidelijke verkleuren en trage verlies van het blad, net zo lang totdat de bomen, elk soort in eigen tempo, even weer in hun naakte, kwetsbare oorsprong zijn, een stam en kale rillende takken.
Laat het de morgen zijn voor het behoud van het geloof in onze moed en wilskracht, laat in ons versterven wat blokkeert (misschien ontdekken we nog een onbekend deel van ons om te leren kennen) zodat we het leven met een eigen oorspronkelijke rijpheid tegemoet kunnen gaan. We zien het gebeuren, pluk het en druk het aan je hart, wetend dat gebeurt wat gebeuren moet.
[© MN, in de reeks meditaties. Photo: “Meditation” by Sauco.]
12 opmerkingen:
Een mooie meditatie Marius!
Vr. groet
Walter.
het gaat zoals het gaat. wat dat betreft denk ik dat de mens in de herfst nog het meeste merkt hoé verbonden we nog zijn met de natuur.
gelukkig maar.
Zo mooi verwoord!
Groetjes, Ann
Dat is het mooiste wat de mens geschonken kan krijgen: te leven in het volle vertrouwen van déze eenvoud.
Marius, wát een groei en wat een inzicht!
Want zó is de mens waar hij hoort: thuis in zichzelf, daar waar vertrouwen geboren wordt en waar elke onrust wijkt en versterft, daar krijgt het leven wérkelijk licht en ruimte.
~
Beste Marius, dank voor je reactie, maar...tegelijk schrok ik en realiseer mij dat context ontzettend belangrijk is.
Ik, die daar vrolijk schrijf; "een mens krijgt wat hem toekomt", mijn hemel!
Denkend aan jouw lijden schoot ik vol.
Want hoe onzinnig kan dan iets klinken als ik naar jou situatie kijk!
Ondanks dat ik er alle vertrouwen in heb dat je mijn achterliggende gedachte begrijpt, wilde ik dit toch nog even aan je kwijt. Vooral omdat ik altijd ontzettend met je mee leef en mij juist regelmatig verbaas over de schijnbare onrechtvaardigheid die leven kan inhouden.
'Pluk het en druk het aan je hart'
Wonderen bestaan,
kleine en grote.
33 kompels gered, en hoe?
Vertrouwen,
dat houdt vele mensen recht.
liefs,
ria39
Blijvend wordingsproces. M de Hennezel lijkt met elk mee te blijven gaan.
Weerom zo'n mooie meditatie, knap onder woorden gebracht. Waarvoor dank Marius!
En bedankt ook voor je lieve reactie en dito wensen. Ik hoop dat je ook weer vandaag je matters of the heart koesteren mag...
mooi eigenlijk hé dat we het mogen zien marius,
veel mensen ondergaan het, maar het echt voelen en genieten is weer wat anders.
lieve groet,
xxx
Altijd weer kom ik dingen in mijzelf tegen waar ik van opkijk.
Soms ben ik er blij mee en soms niet.
En toch mag het er allemaal zijn
Een mooie meditatie Marius.
Zeer mooie woorden weer.
De natuur is iets anders
dan het menselijke lichaam.
Al doen zij beiden hun ding,
alleen is het lichaam een
cel rondom het brein, maar
beiden reageren onbewust
op ons eigen zijn.
"Wat is een wonder?"
Zucht.
Het was goed om bij deze vraag uit te zijn gekomen en bij stil te kunnen hebben staan in de vertraging van de laatste weken,
nog vóór andere antwoorden.
Heel veel liefs, licht en kracht,
Danny
Een reactie posten