Een eeuwenoud fenomeen: het venster, een baken van licht. In de winter lagen er vroeger opgerolde handdoeken voor, stonden er bloemen op de ruiten. Er hangen gordijnen voor, soms nog vitrage. Sommige hebben nog luiken, gewone zonwering of markiezen. We hangen in het venster uit verveling, op de uitkijk of met verwachtingen. We staren naar buiten om van alles gade te slaan, om na te denken of te dromen. De televisie is het venster op de wereld. Nooit kunnen we zeggen iets niet te weten, het venster behoort tot onze zintuigen en kleurt onze waarneming, precies wat Jolan heeft gedaan. (100 woorden)
[© MN. Het venster, eerste olieverfdoek van Joo, 60 x 40.]
[© MN. Het venster, eerste olieverfdoek van Joo, 60 x 40.]
8 opmerkingen:
de weblog is eigenlijk ook een venster....
fijne zondag gewenst.
Novie
Mooi ! Zachte overgang naar Maan-dag gewenst.
Marius,
Zo te lezen heb je er wel zin in om door een ander venster dan dat van nu, te gaan kijken.
Lieve knuffel, Joke (SB Ehv)
Ik vind tv te veel afstompen. Ik kijk er mss een half uur per maand naar, maar dat is mss nog te ruim ingeschat. Overdag zijn de vensters van mijn woning onbedekt. Ik houd van het doorkijk effect wat dat geeft, en stoor me niet aan die enkeling die naar binnen kijkt.
In de avond laat ik wel de rolluiken zakken. Dat scheelt een berg warmte namelijk..
hoewel ik wist dat het eraan zat te komen is het toch een verrassing hier door mijn venster te kijken.
wens je een mooie week toe!
Het venster van Joo, een stilleven van licht. Je kijkt er misschien door naar buiten, maar wie weet ook wel eens naar binnen, want Joo brengt soms de binnenwereld buiten en omgekeerd. Het is een intrigerend en hoopvol werk.
Op een dag dichtbij Marius, kijk je door je eigen nieuwe venster, een venster op het oosten de windrichting van het ochtendgloren, van het begin der dingen... En je gedachten drijven met de rimpelingen van het water dat je daar ziet mee naar wat tussen de ontelbare bomen verscholen ligt.
Wat het zijn zal weet ik niet, maar je zult er je vrede vinden in een onvergankelijke liefde.
In vele gedaantes zal de zon er opkomen en weer ondergaan, maar altijd zacht en mild.
Je "huis van de vrienden" - een oord van warmte, net zoals dit schitterende werk van Joo -
Je huis liefste marius, zal vele vensters bezitten.
~
Anoniem zei: dit weblog is eigenlijk ook een venster... en dat is het beslist, begenadigde Marius! Jij opent voor mij vensters naar de wondere wereld van de poëzie en daar kan ik jou nooit genoeg voor danken. Want jij maakt mijn leven nét ietsje rijker!
Nieuwe dag en week, nieuwe kansen hé lieve vriend? Ga je er voor? Ik hoop zo dat het jou ook wat rijker maken zal...
Nieuwe vensters blijven openen...
Ann
Een reactie posten