Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Afscheid?
Es kommt nicht mehr in Frage

Allen die hier op adem of op gedachten
komen, elk ongeduid motief is al evengoed,
zouden ooit eens het moment kennen
dat de luiken dichtgaan, zelfs bij leven

kan dat plots gebeuren. Maar op elk daarvan
zou dan met opzet in sier geschreven staan,
dat ik al seizoenen achtereen mag baden
in de weelde van jullie aandacht.

“Meest waarschijnlijk”, dacht de dichter,
hij trekt zich terug in boeken, zowel met liefde
als met tegenzin. “De gordijnen gaan niet dicht,
de schroeven zitten vast en op zekere dag,

op een nieuwe morgenstond zal ik terugkeren, láter,
na de droefenis van heden.” Alle lof en alle fluistering,
door elke naam hier geschreven, staat gegrift in
een poëtisch leven, een roos gelijk een zwaard.

Zo zal tóch dit eiland leven, al is het maar
in brokjes, de verbeelding blijft, de gezonde geest
gaat verder, de goedheid delft het onderspit niet want
het komt immers, hoe ook, uit de schepping.

Luister, hoor de regels van Borges: “Aber wenn ich
noch einmal anfangen könnte, würde ich versuchen,
nur mehr gute Augenblicke zu haben. Falls du es noch nicht weißt,
aus diesen besteht nämlich das Leben. Nur aus Augenblicken.”

[© MN, in The poet’s soul, met enkele regels van Jorge Luis Borges. Afbeeldingen van links met de klok mee: “Augustinus’ inspiratie” door vermoedelijk San Luigi dei Francesi, “Room with a view” by Steve Bonner, “Writing man” by S. Berkely, “Dreaming man” by Simeon Salomon, “Storm of sadness” by Mike Sol, “Love divided” by Odd Nerdrum, “Paardenkop” van Erika Berki, “White lady of Hope” by Rezerwacja en de “Witte roos” van Aldra.]
(I remember Susan Sontag: “Nothing prevents me from being a writer except laziness. The writer is in love with himself. . .and makes his books out of that meeting and that violence.” And a friend of mine, living in Aerdt and also writer, “Writing is our freedom.” I was lying to myself, I do have a desire to write. Until tomorrow.)