De pen gaat waar het hart niet kan
Dat is een rake zin. Ik zag het plots in mijn boekenkast en dacht, dat is een mooie, rake, zin die ik geschreven zou willen hebben, maar iemand is mij voor geweest. Pak het uit de kast en zie dat het al 27 jaar tot de stillevens behoort die ik zoal heb verzameld. Het frappante is de derde alinea op pagina negen. De zin begint met ‘In de vloer’, maar misschien is dat typisch Vlaams.
“In de vloer, op de tafel, op de stoelen, in een ligzetel, overal liggen tijdschriften en weekbladen. Paris-Presse en Playboy, De Vlaamse Gids en de Nieuwe Rotterdamse Courant. En ik herinner me meteen weer, wat Vinkenoog eens over hem schreef: hij is bang dat iemand iets reeds zou geschreven hebben, wat hij op het moment zelf wenst te schrijven.”
En verderop blijkt, dat hij ook steeds de nieuwste tijdschriften bij zich heeft om te kijken of niemand hem voor is geweest. Het is een korte, wat verdwaasde maar ook geestige impressie van iets dat anders in het krantengraf was verdwenen: een stukje van Louis Paul Boon over Hugo Claus, dat hij schreef in Vooruit, op 15 maart 1962. (Claus woont dan nog, met Elly Overzier, in een oud patriciërshuis in Gent, maar tachtig pagina’s en zes jaar later lees ik dat hij op een brede, sterke, boerderij uit 1730 woont, te Nukerke. “Dat is dáár in Oost-Vlaanderen waar het landschap eindelijk de moeite waard wordt”, schrijft Jan Wintraecken. Maar Claus vertrok er weer en zwierf verder, tot hij terugkeerde in het aloude Gent.)
[Hugo Claus, De pen gaat waar het hart niet kan, een bundel interviews en teksten samengesteld door Gerard de Ley, Loeb & van der Velden. Schilderij “The promised unity” by Brad Noble. Gaat daarover, in al zijn varianten, niet vaak de pen? Over het onvolkomene? Het utopische? Het verbodene? Ach, de pen kent alleen maar de grens van de hand die hem vasthoudt.]
(Off topic: ik ben op reis, onder meer naar Dirksland en Zierikzee en overnacht in Schuddebeurs. Ik heb dus een paar dagen geen gelegenheid tot wat ik gewoon ben te doen, misschien maar eens goed ook.)
Dat is een rake zin. Ik zag het plots in mijn boekenkast en dacht, dat is een mooie, rake, zin die ik geschreven zou willen hebben, maar iemand is mij voor geweest. Pak het uit de kast en zie dat het al 27 jaar tot de stillevens behoort die ik zoal heb verzameld. Het frappante is de derde alinea op pagina negen. De zin begint met ‘In de vloer’, maar misschien is dat typisch Vlaams.
“In de vloer, op de tafel, op de stoelen, in een ligzetel, overal liggen tijdschriften en weekbladen. Paris-Presse en Playboy, De Vlaamse Gids en de Nieuwe Rotterdamse Courant. En ik herinner me meteen weer, wat Vinkenoog eens over hem schreef: hij is bang dat iemand iets reeds zou geschreven hebben, wat hij op het moment zelf wenst te schrijven.”
En verderop blijkt, dat hij ook steeds de nieuwste tijdschriften bij zich heeft om te kijken of niemand hem voor is geweest. Het is een korte, wat verdwaasde maar ook geestige impressie van iets dat anders in het krantengraf was verdwenen: een stukje van Louis Paul Boon over Hugo Claus, dat hij schreef in Vooruit, op 15 maart 1962. (Claus woont dan nog, met Elly Overzier, in een oud patriciërshuis in Gent, maar tachtig pagina’s en zes jaar later lees ik dat hij op een brede, sterke, boerderij uit 1730 woont, te Nukerke. “Dat is dáár in Oost-Vlaanderen waar het landschap eindelijk de moeite waard wordt”, schrijft Jan Wintraecken. Maar Claus vertrok er weer en zwierf verder, tot hij terugkeerde in het aloude Gent.)
[Hugo Claus, De pen gaat waar het hart niet kan, een bundel interviews en teksten samengesteld door Gerard de Ley, Loeb & van der Velden. Schilderij “The promised unity” by Brad Noble. Gaat daarover, in al zijn varianten, niet vaak de pen? Over het onvolkomene? Het utopische? Het verbodene? Ach, de pen kent alleen maar de grens van de hand die hem vasthoudt.]
(Off topic: ik ben op reis, onder meer naar Dirksland en Zierikzee en overnacht in Schuddebeurs. Ik heb dus een paar dagen geen gelegenheid tot wat ik gewoon ben te doen, misschien maar eens goed ook.)
12 opmerkingen:
? In de vloer ?? in ons dialect is iets dat op de vloer ligt: ip de vloer...
Ja, in West-Vlaanderen zeggen ze : dat ligt in de grond, waar ze in Oost-Vlaanderen toch wel OP de grond zeggen en de 'in'-uitdrukking toch wel op enig wenkbrauwgefrond onthaald wordt. Gecombineerd met hun accent, ik vind het een prachtig taaltje hoor :-))
Ik ga er een tweetal weken tussenuit, compleet zonder internetverbinding, mijn fototjes zijn wél al geprogrammeerd, maar voor bezoekjes zal het dus wel ietsje langer duren he ! Tot na de vakantie :-))
Fijne vakantie, hopenlijk is er een aangenaam zonnetje daar!
Ik vind dat een briljane zin, de pen gaat waar het hart niet kan, maar weet deze soms wel goed te raken...
prachtig toch het vormen van woorden tot zo'n openings zin!
Je hebt afwisselende tijdschriften daar liggen:-)))
Veel genoegens deze dagen.....
Bloem
het klopt!
Maar bij mij ook mijn schilderskwast!
pennen, schilderskwasten, muziekinstrumenten...
'every tool is a weapon
if you hold it right' [ani d.]
fijne dagen, marius ! until another tomorrow !
ot : dank voor je reactie op m'n WoW, ik weet nog steeds niet of ik het me je eens ben, maar ik ben er wel van overtuigd dat iemand die zelf zo'n overduidelijk groot talent heeft er in ieder geval kijk op heeft ; )
Prachtige zin, met een al even prachtig vervolg. Wat heb jij daar een schat aan woorden liggen Marius!
Maar de mooieste woorden komen van jou!
Vakantie?
Lekker, vrij , genot
Eten, drinken, paradijs
Niets moet alles mag
© errel
Fijne dagen en je zal net zien dat nu iemand de zin schrijft die jij had willen schrijven ;)
Ja, de pen : niets is haar vreemd.
Prettige reis, geniet ervan !!
En soms schieten woorden te kort en gaat het hart waar woorden niet kunnen komen... Gelukkig zijn er nog andere vormen van uiten, zoals muziek maken, schilderen en fotograferen om die lacune in te vullen...
Er is een aparte vorm van poezie waarbij zorgvuldig gekozen boektitels opeengestapelt een gedicht vormen: misshcien iets voor jou om eens te doen als je er zin in hebt? ;)
Een reactie posten