Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Als een schoenlapper op bloeiend hout

Zie je, iemand is zoveel méér
dan zij zich laat kennen - en toch heb
ik steeds de jonge dichter eerder begrepen,
zij zoekt en tast en weet soms zeker, dat

de liefde die zij is en leeft, grenzen heeft,
maar ook openstaat want op zekere dag verscheen
de oude dichter en zij beiden voerden het woord
en konden zwijgen zoals het hoort.

Zo gaat dat tussen vrienden, met tederheid
en respect, “dank je wel voor dit lieve woord.”

[© MN, in Geluk is zelden spoorloos. Het 250ste log. Foto: Jelle de Plaa.]