Het moederschap overleeft
Mijn hart als jouw hemel, geen wonder
dat je elk jaar op een vast tijdstip verschijnt
als een heldere ster aan de hemel buiten mij.
Al zo lang geleden ben je in slaap gevallen, zonder
afscheid was je bij het einde en nu reis ik naar jou,
kom ik zo weer terug bij het begin?
Deze zomer was ik met je dochter bij het versleten
graf. We plaatsten er een beeld van haar hand
en legden er rozen neer, de rozen van ons kloppend hart
bij jou die ons het leven schonk, als een herinnering
aan de omhelzing van weerzien en verlangen, - al
is de werkelijkheid ook weer anders
want ik herinner me Nietzsche’s geprevel,
“voor stenen is horen en zien er niet bij. Toch
snikken ze zachtjes. Denk aan mij. Denk aan mij.”
We verbinden ons even opnieuw aan al die momenten
van blijheid en verdrietigheid van jouw leven, jij
die in ons woont zoals wij in ons lichaam wonen.
[© MN. In Memoriam Mimi Nuy-Sterenberg, 13 mei 1923 – 3 december 1972. Beeld van verharde textiel, van Erna, mijn tweelingzus.
Het citaat van Nietzsche is afkomstig uit “Nietzsche’s tranen” van Irvin D. Yalom]
Mijn hart als jouw hemel, geen wonder
dat je elk jaar op een vast tijdstip verschijnt
als een heldere ster aan de hemel buiten mij.
Al zo lang geleden ben je in slaap gevallen, zonder
afscheid was je bij het einde en nu reis ik naar jou,
kom ik zo weer terug bij het begin?
Deze zomer was ik met je dochter bij het versleten
graf. We plaatsten er een beeld van haar hand
en legden er rozen neer, de rozen van ons kloppend hart
bij jou die ons het leven schonk, als een herinnering
aan de omhelzing van weerzien en verlangen, - al
is de werkelijkheid ook weer anders
want ik herinner me Nietzsche’s geprevel,
“voor stenen is horen en zien er niet bij. Toch
snikken ze zachtjes. Denk aan mij. Denk aan mij.”
We verbinden ons even opnieuw aan al die momenten
van blijheid en verdrietigheid van jouw leven, jij
die in ons woont zoals wij in ons lichaam wonen.
[© MN. In Memoriam Mimi Nuy-Sterenberg, 13 mei 1923 – 3 december 1972. Beeld van verharde textiel, van Erna, mijn tweelingzus.
Het citaat van Nietzsche is afkomstig uit “Nietzsche’s tranen” van Irvin D. Yalom]
19 opmerkingen:
Ja Marius, waarom groots en meeslepend leven als het om dit soort dingen als in jouw gedicht gaat. Liefde die doorgaat ..
Mooi werk van je zus!
Liefs ook voor haar van wie je zoveel houdt!
.
Beelden en blozende rozen
mag je in het leven
van meer dromen ...
De kilte van de steen
de warmte van bloemen
en de hoop van het groen ...
Mooi Marius,
hoe helder kan verdriet zijn
in schoonheid en troost ...
Prachtig beeld!
Hoe steen kan stromen ...
.
Uvi
Dit raakt me wel. Prachtig stuk tekst. Ik heb geen ouders meer en misschien raakt het mij daarom wel des te meer. Je bent een woordentovenaar. Heel erg mooi.
Lieve Marius,
Het lijkt wel of je gedichten over Mama elk jaar mooier worden. Misschien komt het wel omdat ik nu emotioneler ben.Prachtig geschreven en het graf ziet ernu beter uit.
Heel veel en dikke kus,
Erna
ondanks dat je vaak, heel vaak, zo mooi en raak en noem-maar-op schrijft, houd ik het hier toch meestal wel droog.
maar nu even niet.
in gedachten even bij je op deze dag, (kan iets echt al zo lang als 36 jaar geleden zijn? (maar ik bèn net 36!) met een lieve groet.
Lieve Marius,
was jullie ma (Mimi, héél mooie naam !) nog in leven, dan zou ze héél erg trots zijn op haar kinderen. Zo'n mooi gedicht en zo'n mooi modern beeld ! Een schitterend eerbetoon van haar tweeling. Warme verbondenheid.
de zorgvuldigheid en liefde
voelbaar mooi samengebracht
liefs
Danny
op zoek bij j eoverleden moeder
even praten met haar, bedanken voro wie ze was tijdens haar leven,
weer even de scherpe pijn van haar overlijden voelen...
het gaat nooit over hé marius...
dikke knuffel
xxx
klaproos
Telkens weer als ik jouw prachtgedichten lees, kriebelt er iets in mij om ze te illustreren. Raar maar waar, ik kàn het niet. Jouw woorden gaan zo diep dat ze in feite niet in beelden te vangen zijn...
En misschien schuilt hierin de wàre kunstenaar; zijn/haar werk is gewoonweg àf!
OT: dank je wel lieve Marius, voor al je mooie commentaren, je gaat er echt eens goed voor zitten hé? Dat appreciëer ik enorm, want daarin herken ik de echte zielsverwant...
En:
de matras keren is begonnen als een klein grapje op mijn blog, lang geleden. Het wil gewoon zeggen dat we halfweg zijn (de week in casu) en stamt uit de gewoonte van soldaten die bij het midden van hun diensttijd, de matras keren als teken dat ze naar het einde toe kunnen leven... *wink, big smile*
Je hebt veel van haar gekregen
dat je zo kan schrijven...
Jullie beiden, het beeld van je zus drukt dit ook uit.
Verbondenheid met mensen, keuze voor verbondenheid, ondanks pijn, dat lees ik hier keer op keer.
Heel, heel mooi, innig en persoonlijk gedicht
Werkelijk prachtig beeld Erna!
Mooie en liefdevolle woorden voor jullie moeder Marius.
EEN MOEDER
Een moeder voelt of het wel veilig is
en doet koud water bij het warme,
voor alle zekerheid. Ze wikt en weet alles
lichter gemaakt. In het naveldiepe huis van het water is naakt nog nauwelijks lichaam
en dieptevrees niet meer dan de oppervlakte-
spanning, een huid van smeltende lavendelvlokken.
Ze wast, houdt vast, laat niet gaan maar zingt
tegen waterzucht en pijn. Ze wrijft droog.
Er mag geen verlies zijn
van warmte, ook al is men koud.
Ze legt weg in de handen van het donker,
doet de ogen dicht en laat de deur op een kier;
een hemelsbreed verschil als het licht
op de gang blijft branden.
Jan Geerts
WATOU 2004
Soms loop ik over de begraafplaats en zie er goed onderhouden graven , met en uit tastbare liefde, nog steeds een speciale plek innemend..
Zo ook hierboven
FeeX
Die met dat gedicht MOEDER, vanuit Watou, was ik dus;-))
Isolde*
Thanks to all. Forgive me, my visits are 'low', I live in troubled times. A poet is a strange man, a little bit happiness and a lot of fear, I'm restless, confused, uncertain about the future. I am bound to my soul, but I'll do what I can to survive. Sometimes I want to stop this Blog, but it is impossible - I am a writer, but this doesn't change my days. I am Nightingale but I have only sad songs in my mind. There is a peaceful and adorable Specht on the roof watching me, but I'll wait for better times. My sister is ill, my broter in a hospital and I am a prisoner of an island. Be sure, I do what I can.
Ach Marius en dan zeggen ze "wie doet wat hij kan is een gelukkig man". Misschien eens minder de mannelijke Florence Nightingale proberen te zijn. Na rampspoed (véél te veel dat jou treft in zo korte tijd) komen er weer andere tijden, geloof er maar in.
Wens je héél veel sterkte, lieve taaie dichter en goede beterschap voor broer en zus.
Knock knock, who's there
Now as the night is calling
Take of your clothes and come inside ...;-))
http://nl.youtube.com/watch?v=96cR0AdGAkQ&feature=related
En wat hebben jullie haar ook vroeg moeten missen ! Ik ben net 50 geworden afgelopen weekend en moet er niet aan denken om hier al weg te moeten. Maar ja , dat is iets wat we niet in de hand hebben .
Prachtige beelden maakt je zus en jij maakt zulke schitterende gedichten . Creatief stel zijn jullie samen !
om wat een moeder voor eeuwig kan zijn,
zelfs over de grenzen van de dood.
om wat kinderen kunnen betekenen,
lang daarna.
SAMEN, uit hetzelfde vlees en bloed,
zielen die elkaar raken.
Eeuwigheid, Liefde, Voortbestaan.
dat wens ik ieder van U
ria
hoe gaat het met je zus? en met jou?
Een reactie posten