Chapelle de Notre Dame de Bon Secours de Montréal
Het beest in mij
Eerder schreef ik wel eens met verbijstering en verontwaardiging over de rijkdom van de kerk, maar vandaag met bewondering - http://www.photojpl.com/flash/08notredbs.html - aangezien de wereld van de kerk noodzakelijk een andere wereld dient te zijn, gebouwd met het fijnste vakmanschap en de beste grondstoffen, zodat het gebouw verwondering en eerbied ademt en het de mensen, illusie of niet, houvast biedt, vertrouwen en hoop tegenover een wereld van onbetrouwbaarheid en misdadigheid, met van drift geslagen priesters en buiten de tijd levende kerkvorsten.
Het symbool van de schepping en bijbehorende religie, wélke ook, tegenover een mensheid die er een dogma van maakt, elkaar erom benijdt en er oorlogen om voert, dat is de onbegrijpelijke dwaasheid van het contrast. Terwijl de mensheid in staat is tot grootse daden, zowel op het materiële als op het humanitaire vlak, kenmerkt zij zich tot veroveringsdrang en ontbreekt het haar aan het erkennen van waardigheid. Dat is volgens mij de bron van ongelijkheid, onrechtvaardigheid en verwoesting, zonder dat we er ook maar iets van begrijpen.
We gooien de wereld vol met wetten, met regels en camera’s alsof we grachten dempen, maar het blijft moerassig wat we ervan maken want de mensen willen niet geknecht en vernederd worden of op achterstand gezet, maar vrijheid ervaren, erkenning en van waarde gevonden. Daartoe bidt zij in kerken en moskeeën, maar eenmaal buiten, trekt zij het zwaard weer uit de schede …
[© MN. Afbeelding: kerk Franciscus van Assisi door Elly van Doorn. Dit is een nog sobere bouwstijl, onvergelijkbaar met de kathedraal van Santiago of Barcelona of Reims, Avignon, Rome of Parijs. De essentie is de indrukwekkendheid van de schoonheid in een landschap of midden in de stad.]
Het beest in mij
Eerder schreef ik wel eens met verbijstering en verontwaardiging over de rijkdom van de kerk, maar vandaag met bewondering - http://www.photojpl.com/flash/08notredbs.html - aangezien de wereld van de kerk noodzakelijk een andere wereld dient te zijn, gebouwd met het fijnste vakmanschap en de beste grondstoffen, zodat het gebouw verwondering en eerbied ademt en het de mensen, illusie of niet, houvast biedt, vertrouwen en hoop tegenover een wereld van onbetrouwbaarheid en misdadigheid, met van drift geslagen priesters en buiten de tijd levende kerkvorsten.
Het symbool van de schepping en bijbehorende religie, wélke ook, tegenover een mensheid die er een dogma van maakt, elkaar erom benijdt en er oorlogen om voert, dat is de onbegrijpelijke dwaasheid van het contrast. Terwijl de mensheid in staat is tot grootse daden, zowel op het materiële als op het humanitaire vlak, kenmerkt zij zich tot veroveringsdrang en ontbreekt het haar aan het erkennen van waardigheid. Dat is volgens mij de bron van ongelijkheid, onrechtvaardigheid en verwoesting, zonder dat we er ook maar iets van begrijpen.
We gooien de wereld vol met wetten, met regels en camera’s alsof we grachten dempen, maar het blijft moerassig wat we ervan maken want de mensen willen niet geknecht en vernederd worden of op achterstand gezet, maar vrijheid ervaren, erkenning en van waarde gevonden. Daartoe bidt zij in kerken en moskeeën, maar eenmaal buiten, trekt zij het zwaard weer uit de schede …
[© MN. Afbeelding: kerk Franciscus van Assisi door Elly van Doorn. Dit is een nog sobere bouwstijl, onvergelijkbaar met de kathedraal van Santiago of Barcelona of Reims, Avignon, Rome of Parijs. De essentie is de indrukwekkendheid van de schoonheid in een landschap of midden in de stad.]
9 opmerkingen:
Alleen in en met God zal er ware vrede tot stand komen.
Maar eerst moeten wij de echte vrede toelaten in ons hart. ZIJN vrede.
Persoonlijk hou ik ook het meest van sober, zoals in een Romaans kerkje.
Maar vele rijke kerkgebouwen zijn opgetrokken met de idee dat God moet geëerd worden met het allermooiste.
Misschien is het allermooiste wel een reine ziel, die we aan onze Schepper kunnen aanbieden.
Zoals Hij ze geschapen en gewenst heeft.
Dit is mijn beschouwing bij uw tekst. ria
Onze vriend K. Marx had toch wel een punt toen hij zei: "Godsdienst is opium voor het volk."
-
Dit heb ik wel eens horen vertellen:
"Op 'n dag kwamen godsdienst en politiek samen en gooiden het op een akkoordje; 'hou jij ze dom', zei de politiek tegen godsdienst,
'en wij houden ze wel arm...'.
We gooien de wereld vol met wetten en met camera's. Het gepeupel houden we tevreden met afstompende tv, en laten zien dat de politiek toch echt wel moeiete doet.
We moeten gaan leven naar de Balkenende norm. Naar zijn normen en waarden dan. De kerk is rijk, is machtig, eb boezemd angst in bij de god vrezende mens..
een mooi stuk. met een prachtige link. heb me uren zitten vergapen aan kerken tijdens de kunstgeschiedenis-uitjes. maar ik merkte al snel dat ik me er niet dichter bij God door voelde.
zelf ging ik vroeger naar zo'n nieuwe kerk, een lelijk gebouw (laat m'n vader het niet horen, hij hielp mee met de bouw!) vol met groene plastic stoelen, een patserig doch lelijk orgel wat er ook nog eens ontzettend misstond en nou ja, je kent ze mss wel. die kerken.
maar deze, zùlke kerken, doen me wel wat.
afgezien van mijn eigen Twijfel aangaande het geloof, vind ik het ook zeer moeilijk te zien dat mensen vooraan zitten in de kerk, maar achteraan staan in het leven als het gaat om délen. of vergeven. of..
en over vrij zijn begin ik nie eens meer, anders wordt m'n reactie zo lang ; )
We organiseren optochten tegen zinloos geweld demonstreren tegen onrechtvaardigheid en we hebben ons nog niet eens omgedraaid en reageren woedend op anderen die ons gewild of ongewild hard raken.
Gaan we er niet allemaal mank aan?
Geven we niet bijna allemaal anderen de schuld van onze boosheid?
De kerk zou een plek van training van de geest, het leren herkennen van onze eigen makke moeten zijn, zodat we er door de week mee kunnen 'oefenen' ons bewust worden van ons gedrag. Onze eigen veroveringsdrang.
Een goed mens worden is niet eenvoudig. Daarvoor moet je je eigen geest leren kennen.
Mens ken uzelf.
Tja zo denk ik erover.
En die foto, hij is je natuurlijk gegund maistro. ;-))
Heel mooie foto van Elly.
Gebed van Franciscus blijft tijdloos. Dat van Alice Nahon ook.
Slaapwel goed mens ;-)
Ps Vond de link van Bernadette wel mooi en zou wel graag eens zoiets zien van het plafond van de Sixtijnse Kapel.
Soms scheen het geloof niets te wezen,
Dan dwaasheid en hoop zonder grond;
Maar wat was een wereld als deze,
Zoo ze slechts in zichzelve bestond?
Indien deze vreze wáár waar,
Die wereld zonder God,
Bleef even onverklaarbaar:
Een doelloze gril van het lot!
© Jacqueline E. van der Waals
... en dat laatste, lieve Marius, is wààr voor mij, maar waarschijnlijk niet voor een ander...
Vond nog het gebed van Franciscus terug op een kaartje (ooit gekocht in Assisi) , te mooi om hier niet te vermelden :
A Simple Prayer
Lord, make me an instrument of your peace
Where there is hatred... let me sow love.
Where there is injury... pardon.
Where there is discord... unity.
Where there is doubt... faith.
Where there is error... truth.
Where there is despair... hope.
Where there is sadness... joy.
Where there is darkness... light.
O Divine Master, grant that I may not much seek
To be consoled... as to console.
To be understood... as to understand.
To be loved... as to love.
For
It is in giving... that we receive.
It is in pardoning, that we are pardoned.
It is in dying... that we are born to eternal life.
St. Francis
Een reactie posten