Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Een time-out? De vertraging van mijn leven

Dat is denkbaar ja, maar niet uit vermoeidheid of desinteresse want beurtelings zal ik heus de blogs – oh, wat een verschrikkelijk begrip, evenals schrijfsels, maar het zijn ook niet altijd ontboezemingen; laat ik het maar op weblogs houden – nu en dan wel volgen, maar ik wil graag tijd om te lezen, en met de tijd de energie en ik kan niet goed omgaan met versnipperde aandacht, ik moet het hebben van de concentratie.

In september en oktober 2007, maar ook in april vorig jaar tipte ik het al aan, de verwachting van “Lea”, de nieuwe roman van Pascal Mercier waarvan ik onlangs bij Karen ontdekte dat die zopas verscheen en natuurlijk heb ik die nu in huis, vertaald door Hans Driessen en Marion Hardoar want misschien vertelde ik eveneens al eerder dat Gerda Meijerink niet zo weg blijkt van Mercier’s romans, behalve dan van “Perlmann’s zwijgen”. (Niettemin zijn al haar vertalingen mijns inziens briljant, ook de volgens haar wat te sentimentele “Nachttrein naar Lissabon”.) Ik ben een traag lezer. Pascal Mercier die dit jaar 65 wordt, was hoogleraar filosofie aan de Vrije Universiteit van Berlijn, maar wijdt zich sedert een jaar geheel aan het schrijverschap.

Dan heb ik hier nog “De eenzaamheid van de priemgetallen” liggen, een debuutroman van Paolo Giordano, een hartverscheurend verhaal over een bijzondere vriendschap. Verder de verzamelde romans in “Jouw land” van Cesare Pavese en tevens het zeer bijzondere boek van David Rieff (de zoon van Susan Sontag), “Zwemmend in de zee des doods”. Binnenkort verschijnen ook de dagboeknotities van zijn aan leukemie overleden moeder, “Herboren”, en van Mels Jong de lang verwachte biografie over Paul Léautaud, “Ik heb overal spijt van”. (Overigens: wie alvast een indruk wil krijgen van Sontags zeer openhartige dagboeknotities, surft naar 'On Self', published in The New York Times van 16 september 2006.) Ten slotte wacht “Het respijt” van Primo Levi, een verslag vol explosieve levenslust, bizarre ontmoetingen en avonturen gedurende een zes maanden durende zwerftocht door Oost-Europa na zijn terugreis uit Auschwitz in 1945. Of ik het boek van Tim Krabbé zal lezen, weet ik niet, maar wel het essay van Midas Dekkers.

Achter dit alles, dat een excuus moet zijn om mijn pen althans hier even te mogen neerleggen, verschuilt zich de dagelijkse realiteit van de pijn. Deze is bij tijd en wijle draaglijk, maar vaker is hij zo kwellend dat ik een noodgedwongen passief bestaan leid en besef dat het mijn denken verkleurt en doet afwijken van mijn oorspronkelijke zelf. Ik weet niet hoelang dit is vol te houden.
Er ligt nog een zo-even geschreven paasgedicht. Dat zal ik straks plaatsen, maar het zal wel niet het signaal zijn van de directe terugkeer.

[© MN, ‘My daily life’. Onder meer over Pascal Mercier, ‘Lea’, 223 pag., Wereldbibliotheek. Ik weet nog nagenoeg niets van Lea, zij wordt een succesvol violiste maar stevent af op het tegendeel, een “even tragisch als intiem verhaal”. Het boek van David Rieff kan ik intussen afvinken, ik heb het nu maar laten staan hier – ik wilde eigenlijk vorige week al een pauze beginnen, maar moest mezelf anderszins afleiden. Er zijn ook heel persoonlijke redenen waardoor ik dat nu tóch doe, zoals gezegd, op het paasgedicht na dan. Afbeelding: “Time out” van Helene Terlien.]