De geur van je wangen, oma zou je zijn, 87
Het is je Moederdag, niet je sterfdag
Telkens word ik herinnerd
aan de grillige vergankelijkheid
en dat de zachtmoedigheid
abrupt kan overgaan
in onomkeerbare diepe, ongekende duisternis;
toen jij stierf, bleef je alleen achter
en ongezien met gesloten vensterglas,
alles bleef dicht alsof je bed even een kluis was,
tot je was toegedekt met bevroren grond;
je heengaan was mijn eerste grote verdriet,
maar ik herinner me wie je was, ijverig en
kritisch en toegewijd, dat wil ik vieren.
Telkens herinner ik me met weemoed
enige liefste toefluisteringen,
woord van je leven als een sprei over het mijne.
[© MN. IM Mimi Nuy-Sterenberg, 13 mei 1923 - 3 december 1972. Eerst dacht ik op de tijd vooruit te lopen, maar soms vallen je geboortedag en Moederdag samen, dit jaar wel niet, maar zo is ’t toch goed. Foto van mijn moeder’s perskaart uit 1947 bij de Twentsche Courant.]
Het is je Moederdag, niet je sterfdag
Telkens word ik herinnerd
aan de grillige vergankelijkheid
en dat de zachtmoedigheid
abrupt kan overgaan
in onomkeerbare diepe, ongekende duisternis;
toen jij stierf, bleef je alleen achter
en ongezien met gesloten vensterglas,
alles bleef dicht alsof je bed even een kluis was,
tot je was toegedekt met bevroren grond;
je heengaan was mijn eerste grote verdriet,
maar ik herinner me wie je was, ijverig en
kritisch en toegewijd, dat wil ik vieren.
Telkens herinner ik me met weemoed
enige liefste toefluisteringen,
woord van je leven als een sprei over het mijne.
[© MN. IM Mimi Nuy-Sterenberg, 13 mei 1923 - 3 december 1972. Eerst dacht ik op de tijd vooruit te lopen, maar soms vallen je geboortedag en Moederdag samen, dit jaar wel niet, maar zo is ’t toch goed. Foto van mijn moeder’s perskaart uit 1947 bij de Twentsche Courant.]
10 opmerkingen:
Ik verloor mijn moeder toen ik 15 was, maar toch is het een beetje moederdag voor haar. Ook voor de moeder van mijn kinderen trouwens
Geraakt, vanaf de eerste zin. Bedankt.
Hoe abrupt kan het leven overgaan en hoe vaak dénken we dat er nog tijd genoeg is, later...om gelukkig te zijn.
Ze heeft een zacht gezicht je moeder, je lijkt op haar Marius, alsof je al vóór je geboorte door haar ogen naar buiten keek.
Intens ontroerend. Dank dat je dit schreef voor moederdag. Voel me telkens wat 'ontheemd'. Mijn ma zou 85 geworden zijn op 21 mei, maar werd slechts 55.
Ik herinner me vooral de zachtheid van haar wangen.
Het doet me mijmeren. Jouw ma en die van mij, ze hadden vriendinnen kunnen zijn.
Ik begrijp wat je bedoelt mijn lieve Marius, ook ik moet mijn moeder nu al meer dan 10 jaar missen, en het blijft schrijnen hoe je ook probeert alles in zijn context te plaatsen. Er kan nu eenmaal geen nieuw leven ontstaan zonder de dood hé? Maar tja...
Wat een bijzonder mooie ode schreef je hier aan haar. Ik krijg er de tranen van in mijn ogen...
nog geen vijftig werd ze. niet eerlijk, denk ik dan.
maar zoals het is..
wat een stoertje was ze ook, met d'r perskaart in een tijd waarin die duidelijk voornamelijk aan mannen werden gegeven =)
een oma van 87 zou ze zijn, mijn oma zou nu al in de 90 zijn anders, ze werd nog geen 70 en terwijl ik dit typ denk ik, getallen, getallen. zeker na zo'n lange tijd gaat het niet om getallen, maar om wat ze ons meegegeven hebben.
in het geval van mijn oma was dat genoeg =)
sterkte. ook de 13e nog. lucinda zingt altijd, motherless children have a hard time on the mothersday. ik hoop dat het meeviel gister.
(ik had zo'n fijne dag.)
Een liefdevolle nagedachtenis Marius.
Je moeder verliezen is als het verliezen van een deel van je oorsprong.
Je bent er ooit 'uitgegleden', zo de wereld in, met haar aan je zijde.
X
Cath*
Hoe teder en krachtig,
woord én beeld.
Liefs
Danny
Dag Marius.
Een ontroerend stukje over je moeder, die je al zo lang moet missen.
Vaak zoek ik naar enkele mooie woorden om jou toe te sturen...
eens te meer blijven ze ergens steken.
Ik hou het dan maar op een hartelijke groet
en dank je voor de boek-tip.
ik zette zondag een boeketje pinkersterbloemen bij haar foto, van mijn moeder:))
Een reactie posten