De meditatie VII
Ruikend in de stilte van de zintuigen
Er is opnieuw een dag gegeven. We weten dat de schepping bestaat en in ieders handen ligt, - onze kleine werkpaarden, aangespoord door inspiratie of ambitie, gedrevenheid of ingeving of noodzaak of gewoonte. Elke dag staat anders op de tocht of in het vuur, ieder ploegt de eigen akker, elk wit wordt woord, elk woord wordt leven, elk woord leidt naar een eigen nederig verhaal.
Zie hoe veelzeggend ze kunnen zijn, de handen, hoe verscheiden de talenten en de behoeften en de intenties. Laten we ze openen, met de duim tegen de wijsvinger opdat ze een kom vormen, een kom die symbolisch wil zijn voor erkenning en scheppingsdrift en waarvan de nieuwe dag zal kunnen getuigen …. dat we elkaar aanzien, elkaar vertellen met het hoofd erbij, naar elkaar luisteren zonder gedachten bij heel wat anders, daarvan kunnen we leven zoals met de aanraking wezenlijk wordt bedoeld, - hoor met hoeveel woorden de dag om zegening vraagt, niet luidkeels of op de tast, maar wel behoedzaam – is het de onzekerheid over waartoe onze gebaren vandaag weer leiden?
Mogen er een paar minuutjes geluk worden gestrooid, mag onze inzet in het teken staan van welke tedere scheppingsact ook … als die maar erkenning biedt, het is de bron van de menselijke ademtocht. Dat we tolerant zijn en zuinig op wat van waarde is.
[© MN, Meditaties. Afbeelding: “Nest” by Hegyimorc.]
Ruikend in de stilte van de zintuigen
Er is opnieuw een dag gegeven. We weten dat de schepping bestaat en in ieders handen ligt, - onze kleine werkpaarden, aangespoord door inspiratie of ambitie, gedrevenheid of ingeving of noodzaak of gewoonte. Elke dag staat anders op de tocht of in het vuur, ieder ploegt de eigen akker, elk wit wordt woord, elk woord wordt leven, elk woord leidt naar een eigen nederig verhaal.
Zie hoe veelzeggend ze kunnen zijn, de handen, hoe verscheiden de talenten en de behoeften en de intenties. Laten we ze openen, met de duim tegen de wijsvinger opdat ze een kom vormen, een kom die symbolisch wil zijn voor erkenning en scheppingsdrift en waarvan de nieuwe dag zal kunnen getuigen …. dat we elkaar aanzien, elkaar vertellen met het hoofd erbij, naar elkaar luisteren zonder gedachten bij heel wat anders, daarvan kunnen we leven zoals met de aanraking wezenlijk wordt bedoeld, - hoor met hoeveel woorden de dag om zegening vraagt, niet luidkeels of op de tast, maar wel behoedzaam – is het de onzekerheid over waartoe onze gebaren vandaag weer leiden?
Mogen er een paar minuutjes geluk worden gestrooid, mag onze inzet in het teken staan van welke tedere scheppingsact ook … als die maar erkenning biedt, het is de bron van de menselijke ademtocht. Dat we tolerant zijn en zuinig op wat van waarde is.
[© MN, Meditaties. Afbeelding: “Nest” by Hegyimorc.]
8 opmerkingen:
Een heel mooi meditatie,Marius.
En je reaktie op mijn weblog deed me erg goed. Mijn bescheidenhid is groter dan zoals die waarschijnlijk op mijn weblog overkomt, zo nu en dan kan aandacht daar mij werkelijk verlegen maken. Reakties neem ik tot mij om van te leren, niet altijd makkelijk en zeker niet altijd "pijnloos".
Dank je.
mijn handen liggen onder het kommetje van jouw handen Marius!
Op het ogenblik vat ik mijn pijn in een vierkant en laat die bij elke uitademing kleiner worden...soms lukt het om ook de pijn kleiner te krijgen!
liefsliefsliefs
... Zuinig zijn op wat van waarde is...
Zoals de vlucht van de zwaluw voor mij symbool is voor de tederste vrijheid;
hoe de kracht van passie, omgéven door ingetogenheid, zijn vleugels niet stukvliegt,
maar zich in sierlijke rondingen geruisloos immer voortbeweegt.
Gisteren zag ik mijn eerste zwaluw van dit jaar,
als steeds een moment van ongrijpbare vreugde,
te dierbaar om in vuur en vlam van te geraken,
het zou verbranden
Postvogel geland lieve schat.
Ja, alles wat van waarde is, en dat is veel zo samen met jou!
X
Cath*
Dat we tolerant zijn en zuinig op wat van waarde is.
Wat een slotzin van een al even mooi stukje meditatie-schrijfkunst Marius! Merciekes! Niet alleen voor al die schoonheid die je ons bij elk log weer aanbiedt, maar ook omdat je er gewoonweg bént!
Dacht net hetzelfde als Gerda ;-) En wat van waarde is , is om te koesteren maar evengoed om gul mee te zijn naar anderen toe.
U mag me niet kwalijk nemen
dat ik hier minder reageer, Marius,
ik ben niet zo'n Oosters type.
Met respect voor u en de anderen.
Van zodra ik 'de oude Marius'
terug vind ...
zal ik geïnspireerd worden
tot een wederwoord.
Nogmaals met eerbied voor andere meningen.
Uvi
M'n reactie is blijkbaar opgelost ...
Uvi
Een reactie posten