Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Heuglijks nieuws van deze aard, als levende vrucht van twee geliefden, één hartstocht, is tegelijk een bron van verwondering, vertedering en vertroeteling. Ik heb een zoon en kan het weten. Lyrisch was ik, zijn lieve moeder lag er uitgeteld bij. Je weet dan nog niet wie hij worden zal, maar die hij is geworden, schenkt ons verwondering, voldoening en respect, wetende hoe hij al vele bestormingen des levens heeft doorstaan en met wijsheid weet vooruit te zien. Een jongeman van twee oud-geliefden die elkaar opnieuw verstaan en in hem een van de breuken weer helen, hetgeen een gelukkige verbinding maakt. (100 woorden)

[© MN, De man, een oud-geliefde en hun wijze zoon, in de reeks 100 woorden. 6 Juli 1988, een warme zomerdag, ’s middags rond de klok van drie in het Radboudziekenhuis. Ik geloof niet dat we een meisjesnaam hadden want we wisten dat een jongetje zou worden. Wat een belevenis. Hij was antiborstvoeding. We woonden in een piepklein huis aan de Voorstadslaan. Zijn moeder is vandaag jarig, van harte gefeliciteerd S. Foto van Angela Bacon-Kidwell.]