De tweede geboorte lijkt op waaghalzerijDagelijks loopt daar de dichter
over het pad met oude eikenbomen,
hoge bomen, reuzenbomen, oude bomen,
standvastige bomen, met moeite door twee mensen
omarmd, dat is het Ossendaalse pad, een pad
van keien en verdroogde paardenstront, zoals er
vele zijn, maar van deze dichter is er één, een man
met een vogelhoofd. Zié, langs een stam dwarrelen drie
Vlaamse gaaien loodrecht met gespreide vleugeltjes naar beneden,
alsof hun propeller het begeven heeft, maar nee, als
de dichter hen met een troostend woord nader komt, vliegen
zij hun eerste vlucht en strijken ooit weer neer waar liefde is.
[© MN, in Observaties op het Ossendaalsepad. Schilderij is van Theo Bijkerk, 1928.]
11 opmerkingen:
Prachtig!
Cath*
Of recht naar Vlaanderen terug...
vraagje : bestaan er ook echte Nederlandse (Hollandse ?) vogels ? Ik ben geen ornitoloog, maar misschien weten anderen dit ?
Verrassend! Leuke twist op het einde, de dichter die dicht over de dichter van de natuur: een zangvogel.
@ Lut: er bestaan vogels die in Nederland meer voorkomen dan in andere streken, maar zoals de meeeste dieren zijn vogels niet strikt streekgebonden en trekken ze zich ook weinig aan van de landsgrenzen ;) dus een volgen die alleen hier voorkomt bestaat idd niet.
Waar is in hemelsnaam dat mooie Ossendaalsepad?
Heel veel van zulke schitterende wandelingen toegewenst, in woorden gevangen.
@gobboe : bedankt voor de toelichting ! Ach konden we maar een vogeltje zijn... Wijlen mijn vader droomde altijd dat hij kon vliegen en dat vond hij zálig !
Ik vind het mooi,maar dan moet ik wel even het karakter van de Vlaamse gaaien vergeten. Ze zijn mooi , hun verenkleed bevat dat zeldzame turkooisblauw, dat je bij onze schutkleurenvogeltjes zo weinig ziet, maar het zijn gemene rovers : plunderen ze een nestje van bv. piepkleine Winterkoninkjes, dan eten ze er ééntje op en de andere drie gooien ze eruit, dood liggen ze daar dan op de bodem, voor niets, de ouders ontredderd rondvliegend en kijkend in het lege nest. Kijk, zo'n gedrag vind ik niet kunnen. Hebben ze eenmaal hun oog op een gebied laten vallen, dan plunderen ze het ook helemaal leeg, geen vogel met nest is nog veilig dan.
Nederland vogelland m.n trek en watervogels.
Idd de vlaamse gaai en de ekster zijn ondanx hun mooie kleuren toch wat bloeddorstig, evanals de koekoek,maar dan anders, en 'mijn kat'.(Alhoewel deze mij me gelukkig niet heeft verrast met zijn prooikado... w.s vanwege het belletje?)
Tja, toch blijft hun prachtige verenkleed mijn aandacht trekken.
Ik vind vogels prachtig, zou zelf soms ook wel eens willen opvliegen..
Alhoewel.. opvliegend, opvliegers, dat is wat anders.
Laat ze snel neerdalen, overal ter wereld, daar waar liefde nodig is...
gelukkig heeft de dichter het gered!
Het voorjaar geeft je inspiratie voor de prachtigste gedichten!
Vogels zijn de enige echte kosmopolieten.
Een reactie posten