Even ten strijde
Kijk, er zijn dichters met vileine pen, met het hart
op de tong en die moeilijk kunnen verdragen
dat eenvoudige mensen zich als dichter voordoen,
terwijl hun verbeelding niet méér lijkt dan gebrabbel.
Het meest waarschijnlijke is dat de taal van hun hart
in al hun engelenzang met passie wordt voorgedragen,
dat heuse dichters die curieuze eenvoud niet kunnen nadoen
en een hekeldicht schrijven als verwerpelijk gebrabbel.
Nu kunnen we met gemak overal de spot mee drijven,
maar de gedachte, dat wat van waarde is, is weerloos,
dwingt mij de hekeldichter onder de neus te wrijven,
luid te zeggen, dat juist eenvoud toont wat sterk is en broos.
Als oude dichter weet ik niet wat ‘dissen’ heet,
naar het schijnt schrijven in opzettelijk valse toon;
hoewel ik Gobboe eren wil, vind ik hekelaars vooral dwazen
en bestrijd ik te vuur de vernedering als van al de pijnlijkste beet.
[©MN. Afbeelding: “But windmills are larger” by Victor Safonkin. Met ernst
en knipoog geschreven, dat kan tezamen, naar aanleiding van het
hekeldicht van Gobboe.]
Kijk, er zijn dichters met vileine pen, met het hart
op de tong en die moeilijk kunnen verdragen
dat eenvoudige mensen zich als dichter voordoen,
terwijl hun verbeelding niet méér lijkt dan gebrabbel.
Het meest waarschijnlijke is dat de taal van hun hart
in al hun engelenzang met passie wordt voorgedragen,
dat heuse dichters die curieuze eenvoud niet kunnen nadoen
en een hekeldicht schrijven als verwerpelijk gebrabbel.
Nu kunnen we met gemak overal de spot mee drijven,
maar de gedachte, dat wat van waarde is, is weerloos,
dwingt mij de hekeldichter onder de neus te wrijven,
luid te zeggen, dat juist eenvoud toont wat sterk is en broos.
Als oude dichter weet ik niet wat ‘dissen’ heet,
naar het schijnt schrijven in opzettelijk valse toon;
hoewel ik Gobboe eren wil, vind ik hekelaars vooral dwazen
en bestrijd ik te vuur de vernedering als van al de pijnlijkste beet.
[©MN. Afbeelding: “But windmills are larger” by Victor Safonkin. Met ernst
en knipoog geschreven, dat kan tezamen, naar aanleiding van het
hekeldicht van Gobboe.]
13 opmerkingen:
mss is het dan de eenvoud die je in mijn lettertjes weet te waarderen ? ik weet het niet, ik ben geen dichter...
ik waardeer in jouw lettertjes de altijd voortkabbelende gedachten, die hoekjes afronden, wat het voor mij aangenamer maakt, terwijl ik altijd dacht niet gek te zijn op afgeronde hoekjes...
en dat voortkabbelen lijkt soms zo direct, terwijl elk woord toch ook weer met zulke zorgvuldigheid lijkt te zijn gekozen.
anyway, iedereen mag zich noemen wat 'ie wil van mij. wat in mijn ogen allesbehalve een dichter is, kan in andermans ogen de beste dichter ooit zijn. dus.
Hahahahah, heerlijk Marius! geweldig hekelgedicht. Mooi vloeiend geschreven, geweldig taalgebruik. Deze moet je opsturen naar de Valse Noot deze zullen ze zeker plaatsen.
oh wacht...ik doe het bijna fout, ik moet hierop op een 'hekelgedicht manier' reageren ;) :
Beste dichter mijn
Denkt u verheven te zijn
Boven de menselijke mening
En ziet u ieder als dwaling?
:)
(even zonder grappen Marius, mooi geschreven en terecht. Touche. Ik kan ervan genieten ;) )
Zo.. de pen is geslepen!
Ik gaf al eerder aan dat ik technisch geen rijmpje van poëzie kan onderscheiden.
Maar wat ik mooi vind bepaald wordt door gevoel.
Idd wordt de accent in de hedendaagse wereld op het benadrukken van het negatieve gelegd.
Geen groter vermaak dan leedvermaak, toch?
Bij Gob, mijn oudste regeerder heb ik geen valse toon gehoord nog, wel kritische en enthousiast.
Persoonlijk denk ik dat Gob die grens niet zal overschrijden tussen kritiek en moddergooierij.
Gewoon maar even verder dan volgens de regels van het Hekeldicht: @ Gobboe
Verheven zijn ten tijde, van
de woorden duidelijk afgewogen
zal het zeker aan de daling zijn
die daardoor, weloverwogen
lijkt te naderen op basis
verre van: de hoogte als omschreven ...
Wanneer de afstand waargenomen wordt
is natuurlijk niet verzwegen,
dat jijzelve de positie kiest
in het benoemen van
een rijke woordenschat
hoog van de dichterstafel.
Aan Marius, die kritische noot
verbindt aan dichtbije dingen
hij is het die de krans behoeft
van woorden mooi als zingen!
Leuk dit!
Dag Marius: Cath*
marius,
laat niemand met jou dichtkunst sollen:-)
want ik ben der hoor :-))
groetjes
klaproos
Bravo! De hekeldichter wordt gehekeld door middel van een schitterend hekelgedicht!
Ik heb geen kaas gegeten van hekelgedichten. Mooi vond ik het wel..
Ik onthou enkel : juist eenvoud toont wat sterk is en broos.
Gezwind te paard, een geweldig gevaarte tegemoet, oh even ten strijde :-) , blijkt het een windmolen te zijn. Ah, passie is mooi.
De hekeldichter
Een oude hekeldichter zat
Stil op een bankje in de stad.
Hij zag, dat velen, die daar woonden,
Aan veel een open hekel toonden.
Het lijkt, dacht hij, of wie hier leeft
Aan iedereen een hekel heeft.
Hoe opener die hekel wordt
Hoe meer noodzaak’lijk binnenkort,
Dat ik – want dat gebiedt mijn plicht –
Die hekels één voor één weer dicht...
© Alexander Pola
Ik ga niét in het debat treden, ik zou het niet dùrven!
*wink, big smile*
PS: lieve Marius, dat is niet Iris' vleugel, maar die van mijn eend hihi. Zij schrijft de mooie gedichten en ik illustreer ze...
En zo krijgt de hekeldicht, langzaam een ander gezicht?
Actie en reactie...
Zo dan !!! :):) Ik houd hier wel van !
Heerlijk, het maakt in ieder geval van alles los Marius :)
Een reactie posten