Voilà la vie. Het is verbeelding
In de stilte, de volstrekte rust
van de zwarte nacht, daar verlaat ik alle
schijn, al wat overbodig is. Ik leef voor even
in het bestaan alsof het een werkelijkheid
is zonder kleed want “de natuur heeft er toch
geen mening over”, zei Nietszche.
We verlangen naar een en al duurzaamheid
van het goede, maar zo de maan vele gezichten heeft,
zo is het leven onophoudelijk eb en vloed.
In de stilte van het eiland, op het laatste uur, terwijl
mijn voeten tintelen van slaap, schrijf ik dat
de ‘rustige vreugde’ maar een dunne schil is over
een dagelijks hinderlijk lichaam. En soms gebeurt het
dat de vreugde er in één klap van wordt afgescheurd, zoals
je een aluminium strip van een pot appelstroop afscheurt.
[© MN, in De wind waait de tijd als zandkorrels weg.
Afbeelding: schilderij “Perched” van Clive Smith.]
In de stilte, de volstrekte rust
van de zwarte nacht, daar verlaat ik alle
schijn, al wat overbodig is. Ik leef voor even
in het bestaan alsof het een werkelijkheid
is zonder kleed want “de natuur heeft er toch
geen mening over”, zei Nietszche.
We verlangen naar een en al duurzaamheid
van het goede, maar zo de maan vele gezichten heeft,
zo is het leven onophoudelijk eb en vloed.
In de stilte van het eiland, op het laatste uur, terwijl
mijn voeten tintelen van slaap, schrijf ik dat
de ‘rustige vreugde’ maar een dunne schil is over
een dagelijks hinderlijk lichaam. En soms gebeurt het
dat de vreugde er in één klap van wordt afgescheurd, zoals
je een aluminium strip van een pot appelstroop afscheurt.
[© MN, in De wind waait de tijd als zandkorrels weg.
Afbeelding: schilderij “Perched” van Clive Smith.]
11 opmerkingen:
C'est la vie... avec ses moments tristes et ses moments gais.
"Gaat het verkeerd ? Dan maar gesmeerd" (reclameslogan van La vache qui rit of van smeerboter als ik me goed herinner) Marius, ik wens je een zachte boterdag ;-)
beschijvend en book belkemmend, een goede observatie die in mijn optiek op verschillende zaken ebtrekking kan hebben: van 'stilte' tot 'dingen die voorbijgaan'
klinkt niet vrolijk... stilte, zwar(t)e nacht,schijn,laatste uur, dagelijks 'hinderlijk lichaam.
En de vreugde is weggescheurd..
Tja... wat moet ik daarop zeggen?
Ik hoop dat de zon doorbreekt, dat de vogels weer gaan fluiten,dat het ruizen van de zee vredig op het eiland mag klinken... Dat soort dingen.
Meer weet ik er ook niet op te zeggen...
Veel expressie in dit schilderij. Mooi.
Mooi en duidend gedicht Marius*
Ai..je dag is niet zo goed begonnen, lees ik uit je woorden.
Van wie het is weet ik niet en omdat ik nog helemaal in de ban ben van die prachtige overweldigende zee;
*
Ik zie de zee
de zee ziet mij
dag zee
hoe gaat het?
ik eb, zegt de zee
wat heb je?,zeg ik
ik heb de eb.
Doet dat zeer?
nee, zegt de zee
een zee heeft geen zeer.
*
en geef je een zakje strand-zand-schelpen van Bloem
*komt terug om het plaatje te copieren*
De deur.. met de tafel, die de deur blokkeerd, en de man erop die ervoor zorgt dat de tafel blijft staan.
Zo heb ik al heel wat getij ondervonden in mijn leven..
Marius jongen, liever had ik niet gereageerd, want je woorden zijn zo in-mooi en alleszeggend, dat een antwoord hierop gewoon zinloos is. Maar ik wilde je toch zeggen, dat ik er van hou.
En je heel veel sterkte toewensen, zo tussen licht en schemering...
En dat is menselijk en je leven is denk ik ook niet altijd even makkelijk de laatste paar jaar. Maar ik weet zeker dat je de vreugde , al is het dan een dunne schil weer terug zult vinden.
Vaak ervaar ik hoe geluk en verdriet met elkaar zijn verweven tot een geheel.
Een reactie posten