Mijn eilandis het enige dat niet omzoomd
is door zand, zee of rots. Het is mijn huis
bestand tegen stormen dat eiland heet,
met ware ramen, deuren en stilte,
waar het evenwel eb en vloed kan zijn
en Le voyage de Sahar te horen is,
of ander goud van musici. Het is een eiland
van beelden, geen grafzerk te zien.
Mijn eiland
is geen drassige achtertuin, maar
zoals alle eilanden, getekend
door afzondering, een kamer even vergankelijk
als elke andere. Hier woon ik
in het stille schrift van boeken,
bij het getik van vier oude klokken,
de geur van tabak, van vers gemalen
koffie en, soms, twee van Dobbe kroketten
met bruin brood.
Mijn eiland
vervangt niet het leven - even leek het zo
in het aangezicht van de dood – maar het
is een veilige wereld van schrijvers en
elk seizoen dezelfde oase. Hier woon ik,
ontsnapt aan de harde werkelijkheid, maar niet van schuld
ontslagen, en chronisch onzeker over tijd en daad.
Dagelijks, soms
de ganse dag tientallen digitale reizen, hartelijke
bezoekers evenzo. Ik woon hier gerust
met zekerheid en geborgenheid,
met een geliefde in het woonhuis, zo scheppen
wij een leven van eenheid want rijker
dan bij haar is het nergens.
[Afbeelding: “Inspiration” by Margaret Ballif Simon. Muziek, Le voyage de Sahar, is van Anouar Brahem. Ander muzikaal goud? Van Morrison, Eric Clapton, Leonard Cohen en vele genres piano.]
18 opmerkingen:
my home is my...
Er is géén plek waar ik liever vertoef...
Prachtig geschreven!!!
Mooi stuk.
Heeft niet iedereen een eilandje?
Een stukje wat alleen van jou is, waar jij de koning bent in voor en tegenslag?
Aan de harde werkelijkheid kun je niet ontsnappen.
En een prachtige afbeelding erbij ook
Kippenvel.
Hartverwarmend. :)
Marius,
Te vroeg ontwaakt door de storm, poes op de vlucht onder het droogrek, geur van kaneelchocomelk, foto's van de zoon van Gérard van Eijk, rieten kist( nooit gezien) , het complete proces van het maken van wijn, een hartelijke groet aan Jaap, een klein virtueel uitstapje naar Tokio (Lost in translation) en nu ... een stralende glimlach op de lippen, le pas du chat noir (onze ontdekking verleden jaar!) en laat het maar stormen en waaien buiten, ik lees straks verder in Het zingen van de tijd van Richard Powers...
"Mijn eiland" kunnen lezen, wat een genot. Marius,
Je kon het niet mooier verwoord hebben, echt schitterend , dit vat mijn leven van de 2 laatste jaren samen !
Graag, heel graag, nog meer van dat !
Echt bedankt.
..., maar niet van schuld ontslagen ???
Mooi web-log heb je.
Ik kom zeker vaker langs om te kijken.
Mooie tekst ook.
Marius, dit is mooi geschreven. Past wel bij m'n stemming en leest daardoor lekker.
Dank voor jullie complimenten.
Lieve Lut: 'zo is het een wederzijds geschenk'. En: ik ken niet de zoon maar wel Gérard (die overmorgen naar Australië vertrekt), ik stuurde Jaap een kaart en zag Lost in Translations, mooie melancholische film. Over de storm denk ik anders, ik houd niet van geweld.
wow marius,
ik had het er pas over met vriendje neus dat ik een eiland wil:-))
waar ik me terug kan trekken en waar ik me heerlijk veilig voelen kan.
jouw beschrijving ......
heb je ook de co-ordinaten zodat ik er naar toe kan :-))
"prachtig beschreven " marius.
mijn complimenten
groetjes
klaproos
Home is where the heart is... mijn eiland.
Ik kan het voelen hoe je het daar hebt , zomaar door het scherm heen ! Zelf voel ik me niet zo fijn vandaag . Ik word altijd een beetje onbehaaglijk en onrustig van zulke stormen.
Prachtig geschreven Marius !
Om stil van te worden !
Gelukkig is je eiland bereikbaar voor je digitale bezoekers, die ook vandaag, zonder last te hebben van storm of hoog water, binnen kunnen vallen.
Volgens mij heb ik ergens op je blog een foto van je eiland gezien.
@ Julia: Neem straks warme melk met honing, dan slaap je goed. Hopelijk voel je je morgen als vanouds.
Zoals de wind tegen mijn venster beukt, zoals ik de lantaarns vanmiddag zag staan trappelen van opwinding of ergernis, zo gewelddadig als de wind kan zijn - zouden wij altijd de natuur maar zo vrezen - mij maakt het nerveus.
@ be my guest. Een foto van een deel v/h eiland: mijn eerste log, eind oktober.
Je hebt een thuis.Bij je lief en een huis waar je schuilen kan bij storm en tegenwind ....je bent een gezegend mensenkind.Groetjes Novelle
Geborgenheid, wat een prachtig woord. Bedankt voor de virtuele wandeling door jouw eiland.
Ik heb jouw gedicht op mijn puterke opgeslagen, zodat ik het van tijd tot tijd kan lezen en herlezen, Marius. Het is prachtig, ik werd er écht door geraakt!
virtueel gedicht/ wat
hier staat bestaat
helaas niet u denkt
alleen maar dat het
bestaat en u bent
daar bijzonder tevreden
over maar zelfs die
tevredenheid, ja zelfs
het zijn uw ogen die
door mij worden
bedrogen en van uw
gedachten ja u hebt
vast wel gedacht wat
zou hij van mijn gedachten
een vogel gemaakt
en geschoten
met de laatste kogel
uit dit onbestaande geweer
maar als dit geen
gedicht is geen poëzie
geen vogel geen kogel
geen geweer of
reden tot tevredenheid
wie is er dan getroffen en
waardoor werd hij
dan geraakt? (Harry van Bokhoven)
Een reactie posten