Denkend over de zin van het leven gaat het er om of ons leven een doel heeft, ergens heen gaat en of het iets wil zeggen, een betekenis heeft. Deze twee dimensies, richting en betekenis, verwijzen naar iets dat buiten ons ligt, zoals de zin in het katholieke geloof altijd verwees naar het hiernamaals, zoals woorden naar andere woorden verwijzen en tekens naar iets anders dan tekens.
Wat kan het leven zin geven?
God heeft een zin voor gelovige mensen. Maar wat betekent Hij? Wat zou Hij nastreven? Dat weet alleen God, maar ook Hij verwijst naar elders, naar de Drieëenheid en de schepping: er is slechts zin in de relatie, in de ontmoeting. Er is zin in mijn leven indien het zich in dienst stelt van iets anders: een zaak die ik rechtvaardig vind, een waarheid die ik zoek of verdedig, mensen van wie ik houd, iets wat ik nastreef.
Waar we naar toe gaan, om die vraag gaat het niet, dat weten we maar al te goed: naar ouderdom, naar de dood. Het gaat er om wat we willen. Niet of het leven een zin heeft, maar wat het waard is. Alles zegt ons iets naargelang de liefde die we ervoor voelen. Die bestaat slechts in de relatie.
Leven en dood, en het enige dat deze twee verbindt is het leven zelf. Het leven is geen raadsel dat we moeten oplossen. Het is geen wedloop die we moeten winnen. Het is een avontuur, een risico, een inspanning die de moeite waard is als we ervan houden.
Er is geen absolute zin in dit vergankelijke leven. Het zoeken naar de zin van het leven suggereert dat de zin reeds ergens bestaat en dat we hem slechts hoeven te ontdekken. Maar er is geen verborgen zin, alleen het leven brengt de zin voort. De zin hoeven we niet te zoeken of te vinden; we moeten hem voortbrengen, bedenken, maken. Dat is de functie van het denken, de functie van de liefde, de kunst. Het is goed te moeten nadenken over hoe collectief geluk, gedeeld geluk, kan worden bevorderd. Nadenken en bevorderen: niet alleen erover nadenken maar er ook naar handelen. Dit moeten is te ervaren als opgave, als uitdaging, om het lijden te verminderen en om samen te leven, op de best mogelijke manier.
[Schilderij "De ontmoeting" van Wil Lof]
2 opmerkingen:
De zin van het leven, dat is iets waar ik vaker over heb gedacht.
Waarom de één alle geluk(wat is geluk) heeft en de andere veel moet lijden.
Ben uiteindelijk maar gestopt om er over na te denken want deze vraag blijft voor mij onbeantwoord.
Ben tot de conclusie gekomen dat je ondanks je ongemakken aan je lijf er zelf iets van moet zien te maken. Alleen dit is al een opgave.
Wat mogelijk 'geluk' is, kent felle contrasten - in families, in het land waar we wonen en vooral in verre landen om ons heen. Hoe verbijsterend bijvoorbeeld op het Afrikaanse continent de ontberingen zijn, de mensen dragen het met verbazingwekkende volharding en optimisme. Het is 'het geluk' dat we niet begrijpen, maar het is er, in 'er iets van maken', meer dan wanneer het zo maar wordt bezorgd omdat het geld er is en omdat alles kennelijk op rolletjes loopt.
Een reactie posten