Het levensvuur van aandacht
In het Zuid-Hollandse Dirksland woont een vriend die de ziekte van Kahler heeft (kanker). Nee, hij is gelukkig niet in levensgevaar, maar vanwege de gestegen plasmacellen in het beenmerg ondergaat hij momenteel nare behandelingen, chemo en allerlei bijkomende medicatie, teneinde in een fase terecht te komen waarin de ziekte stabiel is, zal stagneren, ophoudt een directe dreiging te zijn. Hij stelt zich twee fundamentele vragen: 'Is het wel goed uit te leggen wat er allemaal gebeurt?' en 'Kunnen we er wel mee omgaan?'
Vanaf het begin heeft hij gedetailleerd uitgelegd hoe het vooral fysiek met hem was gesteld, wat de aard en de variatie van de behandeling kon zijn en uiteindelijk ook werd, welke (mogelijke) gevolgen zouden kunnen optreden en hoe telkens getast werd naar de veranderende prognose.
De psychische last van wat je overkomt wanneer je kanker hebt, hoe het in je grijpt en graaft, hoe breekbaar je je voelt, hoe onwetend het je maakt, blijkt vaak moeilijk uit te leggen, het is voor velen een pijnlijker last dan al het andere. De machteloosheid, de donkere eenzaamheid soms, de angst, de onzekerheid, de rusteloosheid, de somberheid - de zorgeloosheid die niet meer wakker lijkt te willen worden. Terwijl je levendig wilt zijn en opgewekt, raak je sprakeloos. De vuren zijn niet gedoofd: er is hoop, er is de belofte dat de narigheid beterschap brengt, er is het uitzicht dat het anders wordt.
Hij en zijn vrouw gáán ermee om zover hun kracht, moed en nabijheid reikt, en dat is verder dan nu te geloven is. Het is een vermoeiend maar geen onbegaanbaar pad. Alleen een blijvende aandacht en nabijheid kunnen het leed verlichten, zijn troostend, zelfs zonder dat er almaar over wordt gepraat - dat is het grootste geschenk, en dat het voor de ander weldadig blijkt, dat is weer zijn geschenk aan haar.
Het oog naar de ander blijft een weldaad, niet alleen wanneer de kwetsbaarheid zich feitelijk toont, maar elke dag opnieuw, levenslang. Het oog op het goede is nooit schadelijk, het brengt baat, het verzacht, het stemt mild en maakt het bestaan van lichter gewicht. Het is dit oog dat samenbindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten