Het Vroman EffectDat effect ziet hij graag genoemd en zit ergens in een biologische vondst waarvan ik niets weet. Het effect van zijn Herfstdagboek, Vroeger donker dan gisteren, is dat het liefde en bewondering wekt voor deze man, voor de soepelheid, en soms de pijnlijkheden van de ouderdom. “Alles lijkt soms wel een oefening in het weduwnaarschap, maar als dat werkelijkheid was zou ik niets meer doen geloof ik, gewoon blijven liggen tot de mist binnenkomt.”
Hij, deze nu 92-jarige vaak dromende dichter, schrijft zo mooi alledaags dat hij verzucht: “Ach ach, wat een saai verhaal is dit vandaag. Maar een dagboek is een dagboek, hoe beter saaite te beschrijven.” Maar het is een boek dat man noch vrouw zal vervelen. Het is sprankelend, levendiger dan je zou vermoeden van een man die zeker acht decennia van de mensheid overziet – welk ander woord dan levendig is beter: levenskracht, geestdrift, gretigheid, verbazing?
Deze schrijver en bioloog, deze man is onvermoed een oase in zichzelf. Terwijl zijn vrouw weg is voor een boodschap, lees ik deze regel: “Haar sandalen staan nog bij mijn voeten onder de computer en laten zien hoe afwezig ze is. Wat moet het vreselijk zijn, iemand zopas te verliezen waarvan de schoenen nog wachten.”
Een oorspronkelijk denkende poëet van het leven, Leo Vroman, met Tineke wonend in Forth Worth, Texas. Zal ik tot slot nog één regel laten getuigen van schoonheid? Hij schrijft ergens over Erin … “met een moeder die de verblindende pracht maar lastig vindt, studeert iets met computers maar ik zou niet begrijpen hoe die bij haar aanraking nog een verstandig woord kunnen uiten, of hoe het water door haar gedronken niet onderweg langs die lange hals in wijn verandert, maar ja.”
[Foto van Chris van Houts. Het Herfstdagboek verscheen bij De Prom, 2004.En wat schetst mijn geluk? Bij Em. Querido verscheen vorig jaar het dagboek 2003-2006 Misschien tot morgen. Ik ga dus vandaag nog naar mijn boekhandel. Overigens is dit mijn 150ste blog.]
11 opmerkingen:
Een prachtige geniale man. Al zijn woorden brengen een gevoel van geluk.
Die laatste zin getuigt ook nog eens van humor!
En gefeliciteerd met je logjubileum! Wat een aantal in zo'n betrekkelijk korte tijd!
Wat een geweldige zin over die sandalen. Het bracht even iets in me los..
Hoogbejaarden kunnen de dingen soms heel treffend verwoorden.
Levenservaring/levenfilosofie en humor.Een heerlijke generatie vind ik.
Het beeld van die schoenen beklijft, net als water die in de hals in wijn verandert. Ik denk dat ik ook maar even naar de boekhandel fiets.
Normaal gesproken lees ik niet zoveel (auto)biografieen, want vaak is eht een verheerlijking...maar dit lijkt me dan weer eens zo'n uitzondering...en wat schrijf je er mooi over.
al schrijft deze meneer prachtige zinnen...
vergis je niet marius,
Jij slaat ook geen slecht figuur...
groetjes
klaproos
Dank je wel, Marius. We zijn het eens. Prachtige breekbare teksten. Wat een moed om zo bloot en intiem te durven schrijven. Ik heb er ook van genoten.
Het is prachtige taal.
O dit is een leuke man volgens mij,van die sandalen, ja mooi . Mijn schoonmoeder liet het jasje van haar man aan de kapstok hangen toen hij overleden was.
Het beeld van de wachtende sandalen heeft blijkbaar het meest aangesproken. Maar wat jij over hem schrijft, Marius, doet me vermoeden dat het hier om een waarlijk groot meester van het woord gaat. Dank je wel daarvoor!
En dank je ook voor jouw woorden. Bijvoorbeeld, dat mooie 'webgenootschap', daar kan ik nu zo van genieten zie. Ik heb het in mijn webwoordenboek bijgeschreven!
PS: leuk dat ik nu ook weet hoe jij eruit ziet. En je bent écht zoals ik me je voorstelde!
Een reactie posten