Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Heart, heaven, human

Franz Kafka zei: “One who keeps the capacity to see beauty never grows old.” (Deze opmerking heeft een betekenis die veel wijder is dan de levenslange fascinatie voor vrouwelijk schoon, of beter, het naakte lichaam.) Maar toen Smiling Cobra onlangs de toevalligheid van blote billen onder de bogen van een brug toonde, zodat het zeker zou zijn dat geen man oog zou hebben voor de architectuur in het landschap, merkte Judy op, schatplichtig aan Nathalie Wood: “The only time a woman really succeeds in changing a man is when he is a baby.” Maar nee, laten we de veranderbaarheid van beide seksen – welke deep inside vermoedelijk heel betrekkelijk is maar zeker niet ondenkbaar omdat we nu eenmaal lerende mensen zijn – maar los zien van schoonheid en laten we de schoonheid niet vastbinden aan maten. Het is doodeenvoudig een foto of schilderij te posten dat ‘schoonheid’ heet, het web is er bijna voller van dan van al het andere – en daarom kies ik voor het beeld van de wederkerigheid, de koestering, de tederheid, als het onverbreekbare verlangen in elke mens dat tegelijkertijd het moeilijkst vervulbare is.
Misschien is de opzettelijke beknoptheid – niet (v)luchtigheid - van vandaag een gelukkige ingeving want morgen begin ik aan een reeks van dertien bij elkaar behorende teksten waarvan ik hoop dat niemand ervan gaat zuchten. Niet dat het zware kost wordt, maar wel een reis die ik niet zal onderbreken. Een voettocht door het woord.
[Foto: “You don’t need to say” by Angelicatas.]