Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Het onbenijdenswaardige bestaan V
Zolang lichamelijke en psychische gezondheid op peil blijven, is er – zo denken velen - niets aan de hand en lijkt er levenslang garantie op een onkwetsbaar, glansrijk bestaan. Wanneer de eisen in persoonlijk of maatschappelijk opzicht te complex worden of wanneer de ogenschijnlijke vanzelfsprekendheid over het geordende leven doorbroken wordt, veelal pas dan verandert dat ‘imago van perfectie’. Grote of onverwachte tegenslag, thuis of op het werk, leidt wel vaak (in tijd meestal te overzien) tot ‘moeite met leven’, maar heeft relatief zelden die fatale afloop zoals thuislozen dat hebben ondervonden.
Het leven van de meeste mensen wordt gekenmerkt door een zekere continuïteit: er zit een lijn in van verleden naar toekomst, het verschaft ons veiligheid en het biedt ons de mogelijkheid naar eigen keuze te handelen. Wie zich verplaatst in de omstandigheden van dak- en thuislozen, weet dat hun levens alleen maar discontinuïteit kennen, oponthoud, geen veiligheid en allerminst vrijheid, maar juist een grote en vreeswekkende mate van afhankelijkheid en kwetsbaarheid. De ernst van het verlies van eigen territoria kan alleen tot ons doordringen in het besef hoe groot en centraal het belang is dat ieder mens eraan hecht. Hoe lang kunnen we het zonder eigen huiselijke sfeer stellen, koffie noch boeken of om het even wat dat voor ons van waarde is binnen handbereik en dagelijks schone kleren? Hoe lang houden we het vol zonder het besef dat er op je wordt gerekend? We zitten hier behaaglijk binnen en denken we dan niet met angst en beven aan hen die noodgedwongen buiten zijn? Op zwerftocht door weer en wind omdat ze zoveel tegen wil en dank verbruid hebben – direct in het oog, soms buiten het zicht van lantaarnpalen, onvindbaar, als verloren schoonheid.
[Afbeelding: scène uit de onvergetelijke film Les amants de Pont-Neuf, 1991, geregisseerd door Leon Carax. Een schitterende, ontroerende en levensechte weergave van het thuislozenbestaan. Niet romantisch, maar rauw neergezet zoals de werkelijkheid van het leven in de marge is. Wantrouwen, eenzaamheid, angst, eigenbelang.]