Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Wat aan je hart ligt
Levenslust vind ik eerlijk gezegd een wat beladen term, wat overtrokken, alsof ontkend moet worden hoe de werkelijk­heid in elkaar zit. Zou ‘levensmoed’, of ‘geestkracht’, niet realistischer zijn? Of is levenslust beminnenswaardiger? Doen we ons voor zoals we werkelijk zijn? Doen wij altijd overdacht wat het beste is? So­crates: “Wie iets doet, doet het altijd ter wille van het goede.” Dat is wel heel idealistisch gedacht. Dikwijls slui­­ten denken en doen niet op elkaar aan. We doen niet, of te wei­nig, wat we werkelijk vinden. Kennen wij onszelf?
Een andere overweging: haal de woorden uit elkaar, leven en lust, en mijn eerste gedachte gaat naar de bekoringen, ingesloten in de liefde maar soms ook in donkere altijd persoonlijke en geheime mijmeringen over de gretigheid – dan is het een onstuimig begrip - maar mijn tweede voor mij overwinnende gedachte is, een afo­risme eigenlijk, is dat ‘liefde en lust de vleugels zijn van grote da­den’. Dan is levenslust denk ik een even sterk als inspirerend be­grip, in de vereniging een oase van energie, en heeft het niets weg van wens- of droombeelden. (Daarom schreef Nathan me terecht, dat levenslust liefde voor het leven is.)
Zo dacht ik toen ik tijdens een avondwandeling de maan heel kalm, in een van stilte door­trokken atmosfeer, boven een bosweide zag oprijzen, en zo denk ik nu nog.
Levenslust betekent voor mij geestkracht en dat het erom gaat wat je raakt, wat aan je hart ligt, zozeer dat het bepalend is voor je ervaringen en je perceptie van de wereld. Ik geloof dat het een regel is van Sandor Marai, ‘ik houd van het verstand dat tot het hart spreekt’.
[“Yours with heart and soul” by Stefan Blondal. Overigens, het is GlobalOrgasm-day.)]