Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

We bewegen in de tijd. Neem de tijd voor de ander
De zin van het leven is nergens te vinden, we moeten hem bedenken, voortbrengen, voortzeggen wellicht. Om samen te leven, op de best mogelijke manier, niet omdat het leven zin heeft, maar om wat het waard is. Als we ergens van houden, is geen enkele inspanning ons te veel. Het leven is een inspanning die de moeite waard is. Daarom willen we nadenken over hoe het lijden is te verminderen, hoe de vriendschap en de aanvaarding kunnen blijven of terugkeren. Als dat in de ‘bekommernis’ is, is dat in de relatie, in de ontmoeting. Alles zegt ons iets naargelang de liefde die we ervoor voelen.
We kijken vaak terug in ons leven, dat is te overzien, is ons bekend en veelal ook lief - die eigen geschiedenis, naar velen daarin met wie we verbonden zijn of waren, die ons door dik en dun steunen en zeker hen die we hebben moeten loslaten, die we missen maar nooit meer kwijt zullen zijn.
We kijken ook heel graag vooruit, met onze ambities, onze wensen, onze dromen. De hoop, het geloof en het vertrouwen durven dat altijd weer aan, ondanks de volstrekte onzekerheid. Die boezemt soms wel angst in, maar kan ons niet deren want het leven is de moeite waard om wat en wie we liefhebben.
Het jaar ligt nu geheel als een loper afgewikkeld. We zien wat het was, kijken vooruit en willen zien wat een nieuw jaar worden moet. I wish everybody mutual Love!

Ik bedank hartelijk al wie mij lezen! Het is heel aardig en stimulerend als er af en toe een blaadje wordt achtergelaten. Voor mij is deze weblog van grote betekenis en ik zal met genoegen het nieuwe jaar invullen, hopelijk van a tot z.
[Onbekend wie de beeldend kunstenaar is, maar dat het er om gaat dat er van je gehouden wordt, dat is vermoedelijk het verlangen van de meeste mensen, waar ook ter wereld.]